​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

ရန်ကုန်သို့​ဆင်း​ ရြပန်ြခင်း​

၁၉၂၉ခုနှစ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့​လင်မယား​သည် မကျည်း​တံုသို့​ြပန်လာ၍ မိဘများ​နှင့်​အတူ ​ေနထိုင်ြက
ြပန်၏။ ထိုအ​ေတာအတွင်း​၌ ရန်ကုန်ြမို့​တွင် ဂျာနယ်နှင့်​ မဂ္ဂဇင်း​များ​သည် တြဖုတ်ြဖုတ် ြပုတ်ြက၍
အသစ်များ​လည်း​ တဖွား​ဖွား​ ​ေပါ်ထွက်လျက်ရှိ၏။ အ​ေဟာင်း​တခု ြပုတ်သွား​သည်ဆိုလျှင် ကျွန်ုပ်အဖို့​
ဝင်​ေငွ ၃ဝိ၊ ၅ဝိခန့်​ ယုတ်​ေလျာ့​သွား​​ေလရာ အသစ်​ေပါ်ထွက်လာ​ေသာ ဂျာနယ်၊ မဂ္ဂဇင်း​များ​ကမူ
ကျွန်ုပ် ဘယ်ဆီ​ေရာက်​ေနသည် မသိြက​ေသာ​ေြကာင့်​ ဆက်သွယ်ရန်မြဖစ်နိုင်ပဲ ရှိြကသည်တွင်
ကျွန်ုပ်၏ဝင်​ေငွမှာ တလက်ထတလ ကျဆင်း​လျက်ရှိ၏။ စာ​ေရး​ဆရာအလုပ်တွင် ကျွန်ုပ်ကဲ့​သို့​​ေသာ
အဆင့်​အတန်း​သို့​ ​ေရာက်​ေနသူတ​ေယာက်ကလည်း​ ဂျာနယ်သစ်မဂ္ဂဇင်း​သစ်များ​တွင် ကျွန်ုပ် ​ေရး​ပါရ
​ေစဆိုကာ စာတိုစာရှည် ကမ်း​လှမ်း​​ေမး​ြမန်း​ရန် မြဖစ်နိုင်​ေချ။ ထိုနှစ်တွင် သူြကီး​​ေဂဇက် ဦး​ခင်​ေမာင်
၏ မှာထား​ြခင်း​​ေြကာင့်​ ဝတ္ထုရှည်တပုဒ်၊ (အမည်ကို​ေတာ့​ မမှတ်မိ​ေတာ့​ပါ။) သူရိယတိုက်အတွက်
ဝတ္ထုရှည်တပုဒ် ​ေရး​သား​ရပါ​ေသး​၏။ သို့​ရာတွင် ကျွန်ုပ်၏ဝင်​ေငွမှာ ၁ဝဝိ၊ ၁၅ဝိ မှ ၅ဝိ မျှသို့​
​ေလျာ့​ဆင်း​လာခဲ့​​ေလြပီ။ ​ေရှ့​​ေလျှာက်၍လည်း​ ထိုထက်​ေလျာ့​ဆင်း​ဖို့​ အလား​အလာရှိ​ေသး​၏။
အဘယ့်​​ေြကာင့်​ဆို​ေသာ် ဂျာနယ်နှင့်​ မဂ္ဂဇင်း​များ​သည် လတိုင်း​ြပုတ်လျက်ပင် ရှိ​ေသး​​ေသာ​ေြကာင့်​
တည်း​။ သို့​ြဖစ်ရကား​ ၁၉၃ဝြပည့်​ နှစ်ဦး​​ေလာက်တွင် ကျွန်ုပ်တို့​သည် ရန်ကုန်သို့​ ဆင်း​လာြကရ
ြပန်ပါ​ေတာ့​သည်။