​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

ဆီး​​ေတာင့်​​ေသာဒုက္ခ

၉နာရီ​ေကျာ်လတ်​ေသာ် ကျွန်ုပ်မြကံုဘူး​သည့်​ '​ေတာ၏တိတ်ဆိတ်ြခင်း​' ကို ပထမအြကိမ် ြကံုရ၏။
ဂူ၏တိတ်ဆိတ်ြခင်း​ကို ြကံုရဘူး​​ေပရာ ​ေတာ၏တိတ်ဆိတ်ြခင်း​သည် (ကျွန်ုပ်၏စိတ်တွင်) ထို့​ထက်
ပင် နက်နဲ​ေသး​၏။ ဆိုး​ရွား​​ေသာအြခင်း​အရာတခုမှာ ​ေနဝင်ြပီး​ကတည်း​က ြခင်​ေကာင်များ​သည်
တဝီဝီြမည်လျက် ပါး​၊ နား​ရွက် စသည်များ​ကို ဝိုင်း​အံုကာ ကိုက်ြက​ေလရာ ၎င်းတို့​အား​ လက်ဖျား​
က​ေလး​ြဖင့်​ ပုတ်ခတ်လိုက်သည်ဆိုလျှင်ပင် ဝါး​ထရံကို လက်ဖဝါး​ြဖင့်​ပုတ်လိုက်သည့်​အလား​ ဘံုး​ကနဲ
​ေဗျာင်း​ကနဲ အလန့်​တြကား​ ြမည်လာ​ေလ​ေတာ့​သည်။ ထို့​​ေြကာင့်​ ြခင်ကိုက်​ေသာ်လည်း​ မရိုက်ဝံ့​၊
လက်က​ေလး​ြဖင့်​ ြဖည်း​ညှင်း​စွာ ​ေချာက်ရ၏။ များ​လွန်း​​ေတာ့​လည်း​ မ​ေချာက်နိုင်သြဖင့်​ ​ေပ၍ခံရ၏။
ကျွန်ုပ်အနီး​ သူြကီး​ဘက်မှ 'ဂွတ်ကနဲ ဂွတ်ကနဲ' ြမည်​ေသာအသံ တချက်တချက်ြကား​ရ၍ စံုး​စမ်း​
ြကည့်​ရာ အြခား​မဟုတ်၊ တံ​ေထွး​မျိုချ​ေသာ အသံများ​ြဖစ်သည်ဟု သိရ၏။ သူြကီး​သည် တံ​ေထွး​ကို
ခံတွင်း​၌စုထား​ြပီး​မှ အလံုး​လိုက်မျိုချတတ်သူတ​ေယာက် ြဖစ်​ေလရာ ထိုအသံ​ေြကာင့်​ ကျား​လန့်​
​ေြပး​မည်ကိုပင် ကျွန်ုပ်တို့​ စိုး​ရိမ်မိ၏။ ​ေတာ၏တိတ်ဆိတ်ြခင်း​သည် ဤမျှ​ေလာက် နက်နဲလှသည်။
(ကား​ြခင်း​မဟုတ်၊ တကယ်ြဖစ်ပါသည်) ဤအ​ေတာအတွင်း​ ကျွန်ုပ်၏မျက်စိများ​သည် အလကား​
​ေနသည်မရှိ၊ ြမင်း​​ေသ​ေကာင်က​ေလး​ကို တစိုက်တည်း​စိုက်လျက် ြကည့်​​ေနမိ၏။ ြမင်း​​ေသ​ေကာင်
က​ေလး​၏ ​ေဖွး​​ေဖွး​ြဖူ​ေသာမျက်နှာသည် လဆန်း​၉ရက် လ​ေရာင်တွင် ထင်း​ထင်း​ြကီး​​ေပါ်လျက်ရှိရာ
ြကည့်​ယင်း​ြကည့်​ယင်း​နှင့်​ပင် ကျွန်ုပ်၏မျက်လံုး​များ​မှာ ထို​ေနရာမှ ​ေရွှ့​၍မရပဲြဖစ်လာ၏။ (ထိုစဉ်ကမူ
ကျွန်ုပ်မှာ တ​ေစ္ဆ​ေြကာက်တတ်သူြဖစ်သည်။) ြကည့်​ယင်း​ြကည့်​ယင်း​ ​ေြကာက်လာသည်နှင့်​ မျက်နှာ
လွှဲဖို့​ ြကိုး​စား​​ေသာ်လည်း​ ချက်ချင်း​ပင် ထို​ေနရာသို့​ြပန်​ေရာက်၏။ ကျွန်ုပ်​ေြကာက်လာြခင်း​မှာ အြခား​
​ေြကာင့်​မဟုတ်၊ အ​ေသ​ေကာင်ကို ပန်း​စည်း​ြကိုး​နှင့်​ပန်း​ပန်​ေပး​ြပီး​ ​ေပါင်ဒါလိမ်း​ထား​သည့်​ မ​ေတာ်
မတည့်​ ြပင်ဆင်ထား​မှု​ေြကာင့်​ ​ေြကာက်စရာစိတ်ကူး​​ေတွ ​ေပါ်​ေပါက်လာြခင်း​ ြဖစ်​ေလသည်။
(တ​ေစ္ဆ​ေြကာက်တတ်ြခင်း​ဆိုသည်မှာ တကယ်​ေချာက်​ေသး​သည်မဟုတ်ပဲ စိတ်ကူး​ြဖင့်​ ​ေြကာက်ြက
သည်သာ များ​​ေလသည်။) ဆယ်နာရီ​ေကျာ်လတ်​ေသာ် ြခင်ကိုက်ခံရ​ေသာဒုက္ခနှင့်​ ြမင်း​တ​ေစ္ဆ
​ေြကာက်​ေသာ ဒုက္ခတို့​အ​ေပါ်တွင် ​ေဝဒနာတခု ထပ်ဆင့်​လာြပန်​ေလြပီ။ ၎င်းမှာ ဆီး​သွား​ချင်​ေသာ
အခံရခက်မှုပင် ြဖစ်သည်။ ကျွန်ုပ်၏ဒုက္ခအ​ေြကာင်း​ကို တီး​တိုး​​ေြပာြပရာ ကိုသိန်း​​ေဖက ''ဟာ
မလုပ်နဲ့​ဗျို့​၊ ​ေအာင့်​ထား​ဗျာ'' ဟု ​ေြပာ၏။ ကျွန်ုပ်မှာ အလွန်တရာ အခံရခက်​ေသာအ​ေြခသို့​
​ေရာက်ခါမှ ဖွင့်​​ေြပာြခင်း​ြဖစ်​ေသာ​ေြကာင့်​ ​ေအာင့်​ထား​ရန်မြဖစ်နိုင်​ေတာ့​ပဲ ရှိသည်တွင် ကိုသိန်း​​ေဖက
''တတ်နိုင်ဘူး​ဗျာ၊ ​ေပါက်သာချလိုက်​ေတာ့​'' ဟု ခွင့်​ြပုသည်နှင့်​ ဗျင်း​ဗျင်း​ြမည်​ေသာအသံသည်
တ​ေတာလံုး​ ပဲ့​တင်ထပ်သွား​သည် ထင်လိုက်ရ၏။ ''ကျီ​ေတာက်​ေမ့​ကျန်ရစ်တာ ဂွကျတယ်ဗျာ'' ဟု
သူြကီး​က တီး​တိုး​ညည်း​တွား​​ေလသည်။