၁၁၅။ ကျွနု်ပ်စာေရးပံု
ကျွန်ုပ်စာေရးပံု
'ရူး' ဟူေသာ စကားလံုး သံုးနှုန်းမိရာတွင် ကိုခင်ေမာင်တင့်နှင့် ကျွန်ုပ်တို့ ဘိလိယက် 'ရူး' ြကပံုကို
ေဖာ်ြပရေပဦးမည်။ ကျွန်ုပ်သည် ထိုစဉ်က စံုေထာက်ေမာင်စံရှားနှင့် အြခားဝတ္ထုတိုများ ေရးခဲ့ရာတွင်
တပုဒ်လျှင် ၅ဝိရေသာ မဂ္ဂဇင်းတိုက် နှစ်တိုက်သံုးတိုက်ရှိ၏။ ထိုစဉ်က ေငွ ၅ဝိမှာ ဤေခတ်ေငွ ၂ဝဝိ၊
၃ဝဝိမျှနှင့် တန်ဖိုးညီမျှေသာေြကာင့် ဝတ္ထုတိုတပုဒ်အတွက် မနည်းလှဟု ဆိုရေပမည်။ (မဂ္ဂဇင်းေတွ၊
ဂျာနယ်ေတွ ေပါ်လိုက်ပျက်လိုက်ြဖစ်ေသာ ေခတ်ြဖစ်သည်။) ကျွန်ုပ် ဝတ္ထုေရးပံုမှာ ညရှစ်နာရီ
ေလာက်မှ စ၍ မြပီးမချင်း ထိုင်ေရး၏။ များေသာအားြဖင့် သန်းေခါင်ေကျာ် လင်းအားြကီးတွင် ြပီး၍
တခါတရံတွင်မူ မိုးလင်းေသာ်လည်း မြပီးေသးသည်နှင့် မီးခွက်ကိုြငိမ်းြပီး ေနေရာင်ြဖင့် ဆက်၍
ေရး၏။ မိုးလင်းေအာင်ထိုင်ေရးေသာ ေန့တွင်လည်း အိပ်ေတာ့သည်မရှိပဲ ေကာ်ဖီေသာက်၍ ေရချိုး
ြပီးလျှင် 'ေကာ်ပီ' လိပ်ကေလးကို ကိုင်၍ မဂ္ဂဇင်းတိုက်သို့ သွား၏။ ၎င်းမှ ေငွ၅ဝိ ေတာင်းယူခဲ့၍
ကရိုက်တီရီယန်း ဟိုတယ်သို့ သွားရာ ကိုခင်ေမာင်တင့်လည်း ေရာက်ေနခဲ့ေလြပီ။ ၎င်းဟိုတယ်တွင် ဘိလိယက်ခံုေြခာက်ခံု ရှိသည့်အနက် ကျွန်ုပ်တို့ြကိုက်ေသာ ခံုသစ်ကို ေစာင့်ယူ၍ ရသည်နှင့်တြပိုင်နက် ကစားြကပါေတာ့သည်။
0
responses to “
၁၁၅။ ကျွနု်ပ်စာေရးပံု
”