​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

နှမတစ်​ေယာက်အ​ေြကာင်း​

ဤ​ေနရာ၌ ကျွန်ုပ်၏ ​ေမွး​​ေပါက်​ေဖာ်များ​အ​ေြကာင်း​ကို ညှပ်၍ ​ေဖာ်ြပရ​ေပဦး​မည်။ ​ေမာင်နှမ
ရှစ်​ေယာက် ​ေမွး​သည့်​အနက် ငါး​​ေယာက်မှာ ငယ်စဉ်ကပင် ​ေသဆံုး​ြက၍ နှမတ​ေယာက်နှင့်​
ညီတ​ေယာက်မျှသာ ြကီး​ြပင်း​​ေအာင် အသက်ရှင်ြက၏။ ကျွန်ုပ်၏ မှတ်တမ်း​အစ​ေလာက်၌ နှမက​ေလး​
အား​ အလွန်ြကင်နာ၍ သူ့​အတွက်​ေြကာင့်​ပင် မိခင်ဖခင်များ​အ​ေပါ်တွင် အြပစ်တင်ချင်​ေသာ စိတ်မျိုး​
ြဖစ်​ေပါ်ခဲ့​ဘူး​​ေြကာင်း​ ​ေရး​သား​​ေဖာ်ြပခဲ့​ဘူး​ရာ အရွယ်မ​ေရာက်တ​ေရာက် အချိန်မှစ၍ တဦး​နှင့်​တဦး​
ခပ်​ေအး​​ေအး​ ြဖစ်သွား​ခဲ့​ြကရပါ​ေတာ့​သည်။ ဤသို့​ြဖစ်ရြခင်း​မှာ ြမန်မာလူမျိုး​ ​ေမာင်နှင့်​နှမတို့​၏
​ေနထိုင်ြကပံု ထံုး​စံ​ေြကာင့်​ ြဖစ်သည်ဟု ကျွန်ုပ်ြမင်မိ၏။ များ​စွာ​ေသာ ြမန်မာလူမျိုး​တို့​၏ ထံုး​စံမှာ
​ေမာင်နှင့်​နှမဆိုလျှင် အပျိုလူပျိုအရွယ်သို့​ ​ေရာက်ြက​ေသာအချိန်မှစ၍ အ​ေရာတဝင်မ​ေနြက​ေတာ့​ပဲ
ခပ်မှန်မှန် ခပ်တန်း​တန်း​ ​ေနတတ်ြကသည့်​ အစဉ်အလာ ရှိ၏။ တဦး​၏ အခက်အခဲက​ေလး​များ​၊
ြပဿနာ​ေလး​များ​ကို တဦး​အား​ တင်ြပကာ ​ေဆွး​​ေနွး​တိုင်ပင်ြကဖို့​ ​ေဝး​စွ၊ အ​ေရာတဝင်ပင် မ​ေနြက
​ေတာ့​ပဲ မ​ေြပာမြပီး​​ေသာ စကား​မျှ​ေလာက်သာ ​ေြပာြကဆိုြက​ေလ​ေတာ့​သည်။ ဤထံုး​စံ၏ ​ေကာင်း​ြခင်း​
ဆိုး​ြခင်း​ကို ကျွန်ုပ် မ​ေဝဖန်လို။ သို့​ရာတွင် တ​ေယာက်နှင့်​တ​ေယာက် ရင်း​နှီး​မှု ​ေလျာ့​ပါး​ြခင်း​ကား​
အမှန်ြဖစ်၏။ ရင်း​နှီး​မှုနည်း​ပါး​လျှင် ခင်မင်မှု​ေလျာ့​ပါး​ြခင်း​သည် အရိပ်သဖွယ် လိုက်လာရတတ်
ပါသည်။ တဦး​နှင့်​တဦး​ မြကာခဏ စကား​​ေြပာခွင့်​ရ၍ ြပဿနာက​ေလး​များ​ကို အြပန်အလှန်
​ေဆွး​​ေနွး​တိုင်ပင်ခွင့်​ ရြခင်း​ကဲ့​သို့​ လူနှင့်​လူချင်း​ ခင်မင်မှုြဖစ်​ေစ​ေသာ အြခင်း​အရာသည် ခပ်ရှား​ရှား​
ရှိလိမ့်​မည်ထင်၏။ (သံ​ေယာဇဉ်တရား​၏ ​ေကာင်း​ြခင်း​ဆိုး​ြခင်း​ကို အပထား​၍) မြကာခဏ တိုင်ပင်
​ေဆွး​​ေနွး​ခွင့်​ရသူ အချင်း​ချင်း​ကို ခဏခဏ သတိရတတ်ြခင်း​မှာ ကိုယ်​ေတွ့​ြဖစ်ြကလိမ့်​မည် ထင်​ေပရာ
ခဏခဏ သတိရြခင်း​သည်ပင် ခင်မင်ြခင်း​ကို ြဖစ်​ေစနိုင်​ေပသည်။ ကျွန်ုပ် တင်ြပလိုြခင်း​မှာ
ကျွန်ုပ်တို့​​ေမာင်နှမသည် တအိမ်တည်း​တွင် အတူတကွ​ေနြက​ေသာ်လည်း​ (အထက်ပါ ြမန်မာထံုး​စံ
​ေြကာင့်​) ြကီး​ြပင်း​လာြက​ေလ​ေလ ခင်မင်မှု​ေလျာ့​ပါး​​ေလ​ေလ ြဖစ်လာြက​ေလသည်။
သ​ေဘာကွဲလွဲမှု၊ သ​ေဘာတူညီမှုဟူ၍ ရှိသည်မဟုတ်။ အလိုအ​ေလျာက် ခပ်​ေအး​​ေအး​ ြဖစ်လာြကြခင်း​
ြဖစ်ပါသည်။ ကျွန်ုပ် ပထမအိမ်​ေထာင် ြပု​ေသာအချိန်၌ မိဘများ​မှာ စီး​ပွား​​ေရး​ အ​ေြခအ​ေန
ယိုင်လျက်ရှိ၍ နှမက​ေလး​သည် အပျိုအရွယ်က​ေလး​ ြဖစ်​ေနပါလျက် ကျွန်ုပ်သည် ဝတ်ချင်စား​ချင်
လှပချင်တတ်​ေသာ နှမက​ေလး​အား​ မ​ေထာက်ထား​ပဲ 'ဖိုး​ကျန်ရစ်' ဟု လူအများ​က ​ေခါ်ြကမည့်​အ​ေရး​
တခုတည်း​ကိုသာ အ​ေရး​တြကီး​ ဂရုစိုက်ကာ အ​ေြပး​အလွှား​ အိမ်​ေထာင်ြပုလိုက်ြခင်း​မှာ ကျွန်ုပ်အဖို့​
'အမဲကွက်' တခုြဖစ်သည်ဟု ြကိမ်ဖန်များ​စွာ သတိရပါသည်။ အကယ်၍ ငယ်စဉ်က ြကင်နာခဲ့​
သည့်​အတိုင်း​ သ​ေဘာထား​နိုင်ခဲ့​ပါမူ ယုတ်စွာ့​အဆံုး​ နှမက​ေလး​ အိမ်​ေထာင်ကျသည့်​တိုင်​ေအာင်
ြဖစ်​ေစ၊ မိဘများ​၏ စီး​ပွား​​ေရး​အ​ေြခအ​ေန မတ်လာသည့်​တိုင်​ေအာင်ြဖစ်​ေစ ​ေစာင့်​ဆိုင်း​လိမ့်​မည်ဟု
ယံုြကည်ပါသည်။ ဤ​ေနရာ၌ နှမက​ေလး​အား​ မိဘများ​၏ ​ေရှ့​မှထား​၍ ​ေရး​သား​ရြခင်း​မှာ ကျွန်ုပ်
အိမ်​ေထာင်ြပု​ေသာအချိန်၌ နှမသည် ​ေဆး​ြပင်း​လိပ်​ေထာင်ြခင်း​အား​ြဖင့်​ မိဘများ​၏ တာဝန်ကို
ရွက်ခဲ့​ရ​ေသာ​ေြကာင့်​ ြဖစ်ပါသည်။ နှမက​ေလး​မှာ ၁၉၂၉ ခုနှစ် (၃၆နှစ်အရွယ်) တွင် ကွယ်လွန်၍
သား​သမီး​ ၆ ​ေယာက် ကျန်ရစ်ခဲ့​သည်။

ညီနှင့်​ တူများ​

ကျွန်ုပ်၏ နှမ​ေအာက်တွင် ညီတ​ေယာက်ရှိ​ေသး​၏။ ညီမှာမူ ကျွန်ုပ် အိမ်​ေထာင်ြပု​ေသာအချိန်တွင်
မိဘများ​နှင့်​မ​ေနပဲ ကျွန်ုပ်နှင့်​အတူ လိုက်၍​ေနရာ ထိုစဉ်က ကျွန်ုပ်တို့​ညီအစ်ကိုနှစ်​ေယာက် ခင်မင်
ြကပံုမှာ မည်သည့်​ညီအစ်ကိုနှင့်​မျှ မတူပံုကို မိဘနှစ်ပါး​တို့​က ဝမ်း​သာအား​ရနှင့်​ တ​ေြပာ​ေြပာရှိရှာ
ြက၏။ ကျွန်ုပ်သည် ညီက​ေလး​အား​ ​ေကျာင်း​ထား​​ေပး​ရန် တာဝန်ယူ​ေသာ်လည်း​ (သံုး​တန်း​မျှသာ
​ေရာက်သည်။) ကျွန်ုပ် ​ေတာလိုက်စာ​ေရး​ြဖစ်စဉ်က တ​ေယာက်နှင့်​တ​ေယာက် မခွဲချင်ြကသည်နှင့်​
ကျွန်ုပ်တို့​နယ်လှည့်​ရာသို့​ စရိတ်အကုန်ခံြပီး​ ​ေခါ်သွား​​ေလ့​ရှိ၏။ ထို့​​ေနာက် သူရိယတိုက်သို့​ ကျွန်ုပ်
​ေရာက်​ေသာအခါတွင်လည်း​ ကျွန်ုပ်နှင့်​ပင် အတူ​ေနထိုင်လျက်ရှိရာ အဂင်္လိပ်စာကို ကျွန်ုပ်ပင်
သင်​ေပး​၍ ဖတ်သင့်​ဖတ်ထိုက်​ေသာ အဂင်္လိပ်စာအုပ်မျိုး​ကို ဖတ်​ေစြခင်း​အား​ြဖင့်​ အဂင်္လိပ်လို အ​ေရး​
အသား​တွင် ကျွန်ုပ်ကို မမှီ​ေသာ်လည်း​ ​ေြပာ​ေရး​ဆိုစရှိြခင်း​၌မူ ကျွန်ုပ်ထက်ပင် သာပါ​ေသး​သည်။
ညီ​ေတာ်​ေမာင်ကား​ ကျွန်ုပ်ကဲ့​သို့​မျှ တက္ကသိုလ်ဝင်တန်း​ မ​ေအာင်​ေသာ်လည်း​ 'ဦး​​ေခါင်း​လျှိူး​' ြခင်း​
မရှိ၊ တက္ကသိုလ်များ​ ​ေနရဘူး​လျှင် ​ေြကာင်ကို 'အ​ေတာင်တပ်' ​ေပး​သကဲ့​သို့​ ြဖစ်သွား​လိမ့်​မည်ထင်၏။
နှမက ​ေမွး​ခဲ့​သည့်​ တူတ​ေယာက်မှာလည်း​ ညီ​ေတာ်​ေမာင်ကဲ့​သို့​ပင် 'ဦး​​ေခါင်း​​ေထာင်' သူတ​ေယာက်
ြဖစ်​ေလရာ မန္တ​ေလး​ြမို့​တွင် လျှမ်း​လျှမ်း​​ေတာက်ဆို​ေလာက်သည့်​ အ​ေြခအ​ေနမျိုး​သို့​ ​ေရာက်ခဲ့​၏။
(ရာထူး​ကို ဆိုလိုြခင်း​မဟုတ်၊ 'တွင်ကျယ်' ြခင်း​ကို ဆိုလိုြခင်း​ြဖစ်သည်။) သူတို့​နှစ်​ေယာက်သည်
တက္ကသိုလ်အနီး​သို့​ပင် မ​ေရာက်ခဲ့​ြက၊ ​ေရာက်ဖို့​လည်း​မလိုဟူ၍ သူတို့​ကိုယ်သူတို့​ (မျက်စိကန်း​
တ​ေစ္ဆမ​ေြကာက်) ထင်​ေကာင်း​ထင်ြက​ေပမည်။ သို့​ရာတွင် ကျွန်ုပ်၏မျက်စိ၌ကား​ တက္ကသိုလ်
​ေကျာင်း​သား​၏ စိတ်ဓာတ်နှင့်​ ဟန်ပန်အမူအရာမျိုး​ (Poise) ြဖည့်​စွက်​ေပး​လိုက်ရလျှင် အများ​ြကီး​
တက်ဖို့​ ရှိ​ေသး​သည်ဟု ြမင်မိပါသည်။ ၎င်းညီမှာ ကျွန်ုပ်၏ တဦး​တည်း​ကျန်ရှိ​ေသာ ​ေမွး​​ေပါက်​ေဖာ်
ြဖစ်ပါ​ေတာ့​သည်။ ညီက​ေမွး​သည့်​ တူတ​ေယာက်မှာ ကျွန်ုပ်နှင့်​ စိတ်သ​ေဘာထား​ ခပ်ဆင်ဆင်
ရှိသည်ဆိုကာ သူ့​အ​ေဖက ​ေကျနပ်ပံုမရ​ေသာ်လည်း​ တက္ကသိုလ်၌ ​ေလး​နှစ်​ေနခဲ့​ဘူး​သည့်​ အတွက်
​ေြကာင့်​ ကျွန်ုပ်ထက်သာ​ေသာ အချက်အလက်များ​ရှိြခင်း​ကို ကျွန်ုပ်ြမင်နိုင်ပါသည်။

စိတ်​ေလလွင့်​ြခင်း​

ကျွန်ုပ်၏မှတ်တမ်း​ကို အချိန်ကာလအား​ြဖင့်​ ​ေရှ့​သို့​ ​ေကျာ်လွှား​ြခင်း​၊ အ​ေတွး​အ​ေခါ်များ​ကို ​ေဖာ်ြပြခင်း​
အြဖစ်အပျက်အ​ေနအား​ြဖင့်​ နံ​ေဘး​သို့​ ​ေချာ်ထွက်ြခင်း​ စသည်တို့​ကို ဤ​ေနရာတွင် ရပ်တန့်​၍
၁၉၁၄ခုနှစ်သို့​ ြပန်ဆင်း​ကာ ဆက်လက်​ေဖာ်ြပပါ​ေတာ့​မည်။ ထိုအချိန်တွင် ကျွန်ုပ်သည် လယ်ယာ
စိုက်ပျိုး​​ေရး​ဘက်ဆိုင်ရာ ဒုဝန်ြကီး​၏ ​ေတာလိုက်စာ​ေရး​အြဖစ်နှင့်​ အမှုထမ်း​လျက်ရှိရာ ဝန်ြကီး​က
စိုက်၍ဆပ်သည့်​ အွ​ေြကး​မှာလည်း​ ​ေကျလုနီး​ပါြပီ။ (တရာ​ေကျာ်​ေလာက် ကျန်​ေတာ့​သည် ထင်၏။)
အထက်ပိုင်း​တွင် အရိပ်ြအွမက် ​ေဖာ်ြပခဲ့​ဘူး​သည့်​အတိုင်း​ (ကျွန်ုပ်၏ ဇာတာအရ) အလုပ်အကိုင်
​ေြပာင်း​လဲဖို့​အချိန် ဆိုက်​ေရာက်လာသည့်​လက္ခဏာ ရှိ၏။ နယ်လှည့်​ရ​ေသာအလုပ်ကို 'အီတီတီ'
ြဖစ်လာသည့်​အြပင် ဇနီး​သည် (ပထမအိမ်​ေထာင်) နှင့်​လည်း​ တကျက်ကျက် ြဖစ်စြပုလာ၏။
သူဆိုး​သည် ငါဆိုး​သည်ဟု မ​ေဝဖန်လို​ေတာ့​ပါ။ သို့​​ေသာ် ကျွန်ုပ်၏ ​ေလလွင့်​ချင်​ေသာအြပစ်က
များ​လိမ့်​မည်ဟု ဝန်ခံဖို့​ အသင့်​ရှိပါသည်။ ​ေနာက်ဆံုး​၌ ဇနီး​သည်က ၎င်း၏ဖခင်ရှိသည့်​ ​ေရနံ​ေချာင်း​
ြမို့​သို့​ သမီး​က​ေလး​နှင့်​ အလည်အပတ်သွား​ချင်သည်ဟု ​ေြပာရာတွင် ကျွန်ုပ်က ဝမ်း​​ေြမာက်စွာ
ခွင့်​ြပုလိုက်​ေလ၏။ ထိုအချိန်တွင် ကျွန်ုပ်မှာ ဘဝင်ြမင့်​​ေရာဂါ ​ေပျာက်ခဲ့​ြပီြဖစ်​ေသာ်လည်း​ စိတ်သည်
အ​ေြကာင်း​မဲ့​ ​ေလလွင့်​လျက်ရှိ၏။ စံ​ေဒဝီကား​ ထိုစဉ်က ရှိပါ​ေသး​သည်။ သို့​​ေသာ် သူ့​ကို သတိရ၍
မဟုတ်၊ မည်သူ့​အား​မျှလည်း​ ပိုး​ပန်း​ချင်​ေသာစိတ်မျိုး​ ​ေပါ်လာသည်မဟုတ်၊ အိမ်၌မ​ေနချင်ပဲ
အလကား​ လည်ပတ်​ေနချင်၏။ နယ်သို့​မထွက်ရ​ေသာ ရက်များ​တွင် ရံုး​သို့​အလုပ်သွား​၍ ဝတ်​ေကျ
ဝတ်ကုန် လုပ်ခဲ့​ြပီး​​ေနာက် ရံုး​မှြပန်လာ​ေသာအခါ သူငယ်ချင်း​များ​၏အိမ်တွင် ဤတညထိုတည
အိပ်​ေလ့​ရှိ၏။ တခါတရံတွင် ဘိလိယက်ခံု၌ မိုး​လင်း​ြခင်း​များ​လည်း​ ပါ​ေသး​၏။ မိဘများ​မူကား​
ဝက်လက်သို့​ ​ေရာက်သွား​ြကြပန်​ေလြပီ။ တခါတရံတွင် အိမ်​ေထာင်ကျလျက်ရှိြပီြဖစ်​ေသာ နှမ၏
အိမ်၌ တညတ​ေလ အိပ်၏။ ထိုရက်များ​တွင် ကျွန်ုပ်သည် ပဲ့​တက်မပါ​ေသာ ​ေလှကဲ့​သို့​
ပင်လယ်ထဲတွင် လှိုင်း​​ေလပုတ်ခတ်တိုင်း​ ​ေမျာချင်ရာသို့​ ​ေမျာပါလျက်ရှိ၏။ ​ေလာက၌ ကျွန်ုပ်အဖို့​
မည်သည့်​ရည်ရွယ်ချက်မျှ မရှိ၊ ရပ်တန့်​စဉ်း​စား​ြခင်း​လည်း​ မရှိ၊ လုပ်ချင်ရာလုပ်၍ ြဖစ်ချင်ရာ
ြဖစ်​ေန​ေတာ့​၏။ သို့​ဆို​ေသာ်လည်း​ ဆိုး​ဆိုး​ရွား​ရွား​ အလုပ်မျိုး​ကား​ မပါ။ စာဖတ်ချင်လျှင်
မိုး​လင်း​​ေအာင် ဖတ်​ေနတတ်​ေသး​၏။ ထိုအချိန်တွင် ကျွန်ုပ်နှင့်​ အလွန်ခင်မင်အကျွမ်း​ဝင်သည့်​
ကိုခင်​ေမာင်တင့်​တို့​ လင်မယား​သည် အခွင့်​ယူ၍ ဟသင်္ာတြမို့​သို့​ ဆင်း​သွား​ရာ မယား​​ေသဆံုး​၍
ကိုခင်​ေမာင်တင့်​ အလုပ်ထွက်လိုက်​ေလ၏။ အကယ်၍ ၎င်းတို့​လင်မယား​ ရှိ​ေနခဲ့​ပါမူ ကျွန်ုပ်သည်
သူတို့​အိမ်၌ စတည်း​ချလိမ့်​မည်ထင်၏။ ကျွန်ုပ်သည် ​ေဗဒင်​ေမး​တတ်၍ ​ေမး​ြကည့်​ခဲ့​လျှင်
အသက်တာ၏ လမ်း​ဆံုလမ်း​ခွသို့​ ​ေရာက်​ေနသြဖင့်​ သတိြပုရမည်ဟု ​ေဟာ​ေကာင်း​ ​ေဟာလိမ့်​မည်
ထင်သည်။ ဤကာလအပိုင်း​အြခား​ကဲ့​သို့​ ကျွန်ုပ်အဖို့​ရာ၌ အဓိပ္ပါယ်မရှိ​ေသာ အချိန်သည် တခါဘူး​မျှ
မြကံုခဲ့​ရဘူး​ပါ။ စိတ်ညစ်ြခင်း​၊ ​ေပျာ်ြခင်း​၊ ​ေတာင့်​တြခင်း​၊ အလျဉ်း​မရှိပဲ ဗလာသက်သက် ​ေလလွင့်​
​ေနြခင်း​ပင် ြဖစ်​ေလသည်။

အလုပ်ြပုတ်​ေလြပီ

တ​ေန့​သ၌ ကျွန်ုပ်အား​ ကယ်ဆယ်သည့်​ ဒုဝန်ြကီး​ မစ္စတာ​ေသာ်မ်ဆင် ခွင့်​ယူသွား​​ေလရာ ​ေလလွင့်​
လျက်ရှိသည့်​ ကျွန်ုပ်၏စိတ်သည် မုန်တိုင်း​နှင့်​ တိုး​​ေဝှ့​သကဲ့​သို့​ ဗရမ်း​ဗတာ ြဖစ်လာခဲ့​​ေလြပီ။
မယား​တကွဲ သား​တကွဲ အိမ်မရှိ ယာမရှိ ြဖစ်၍ အလုပ်တက်ချင်စိတ်ပင် မရှိပဲြဖစ်လာ၏။ ကျွန်ုပ်၏
စိတ်အ​ေြခအ​ေနကို ယခု ​ေရး​သား​​ေဖာ်ြပရာတွင် 'ြဖစ်မှြဖစ်ရ​ေလ' ဟု ဆိုြကမည်ြဖစ်​ေသာ်လည်း​
ထိုအချိန်ကမူ မည်သူကမျှ ထူး​ြခား​သည်မထင်၊ ြဖစ်ရိုး​ြဖစ်စဉ်အတိုင်း​ ဟူ၍သာ ထင်ြကရ၏။
တနဂင်္​ေနွ​ေန့​တ​ေန့​၌ ကျွန်ုပ်သည် မိတ်​ေဆွတ​ေယာက်နှင့်​အတူ စစ်ကိုင်း​​ေချာင်သို့​ အလည်
သွား​ြကရာမှ ဘိလိယက်ခံုသို့​ ​ေရာက်သွား​ြပီး​ ဘိလိယက်ထိုး​ြက၏။ ညတွင် ​ေချာင်၌အိပ်ြပီး​
တနင်း​လာ​ေန့​ နံနက်တွင် ရံုး​တက်ရန်ရှိလျက်နှင့်​ ဘိလိယက်ထိုး​ြပန်၏။ ကျွန်ုပ်၏ဘ​ေထွး​က
သတင်း​ရ၍ လာ​ေခါ်​ေသာ်လည်း​ မလိုက်​ေချ။ ရံုး​မှ ချာပရာစီတ​ေယာက်လွှတ်၍ ​ေခါ်ြပန်​ေသာ်လည်း​
မလိုက်ပဲ ​ေပကပ်​ေန၏။ ကျွန်ုပ်ကား​ အသက် ၂၅နှစ် ရှိ​ေလြပီ။ ဤအရွယ်တွင် ဤကဲ့​သို့​ြပုသူကား​
အ​ေတာ်ရှား​လိမ့်​မည်ထင်သည်။ ဤနည်း​အတိုင်း​ ​ေလး​ငါး​ရက် ​ေပကပ်​ေနရာတွင် မင်း​ြကီး​က
ကျွန်ုပ်အား​ 'ရီမု'ျွနာသလန လုပ်ဖို့​ အမိန့်​ချလိုက်၏။ီငျာငျ ဒစ္စမစ်မဟုတ်​ေချ။ ြခား​နား​ပံုကား​
ကျွန်ုပ်သည် အြခား​ဌာနတခုတွင် အမှုထမ်း​နိုင်ခွင့်​ရှိ၏။ ဒစ္စမစ်ဟူသည်ကား​ အစိုး​ရအလုပ်မှ
ရာသက်ပန် ထုတ်ပယ်ြခင်း​ြဖစ်​ေလသည်။ ကျွန်ုပ်အ​ေြကာင်း​ကို နား​စွန်နား​ဖျား​ ြကား​ရသူများ​က
အစိုး​ရ​ေငွမှု​ေြကာင့်​ ဒစ္စမစ်လုပ်ခံရသည်ဟု ​ေြပာြက၏။ စင်စစ်မှာ ဒစ္စမစ်လည်း​ မဟုတ်၊ ​ေငွမှု
လည်း​မဟုတ်၊ အချိန်အား​ြဖင့်​လည်း​ ၂ နှစ်ခန့်​ ကွာ​ေသး​သည်။ (၁၉၅၃ ခုနှစ်၌ ပထမအြကိမ်
ဘာသာြပန်ဆုရစဉ်က ကျွန်ုပ်သည် ဆု​ေပး​ပွဲအခမ်း​အနား​တွင် စာ​ေရး​ဆရာြဖစ်လာရပံုအ​ေြကာင်း​ကို
ဝန်ြကီး​ချုပ်ဦး​နု​ေရှ့​၌ ​ေြပာြပသြဖင့်​ ပရိသတ် ပွဲကျခဲ့​ဘူး​သည်။) မိန်း​က​ေလး​တ​ေယာက်အား​
ချစ်ြကိုက်​ေြကာင်း​​ေြပာဖို့​ ရှက်တတ်​ေသာ ကျွန်ုပ်သည် အလုပ်ြဖုတ်ခံရြခင်း​ကို ဧရာမပရိသတ်ြကီး​ထဲ၌
ထုတ်​ေဖာ်​ေြပာဖို့​မရှက်တတ်ြခင်း​မှာ လူဆန်း​တ​ေယာက်ဟု ဆိုြကလိမ့်​မည်ထင်သည်။