၀၄၈။ လက်ကီးပျက်ေလြပီ
လပ်ကီးပျက်ေလြပီ
ထိုညဉ့်၌ ကျွန်ုပ်သို့သံုးေယာက်သည် ညေနပိုင်းက ြမင်းစီးြခင်းအေြကာင်းကို ဆက်လက်၍ေြပာြကစဉ်
ကိုသိန်းေဖသည် လပ်ကီး၏ေြခစွမ်းကို ချီးမွမ်းယင်း ''ေနစမ်းပါဦးဗျ၊ ခင်ဗျားက သူ့နားနားကပ်ြပီး
ကုန်းေအာ်တာ ဘယ်ကရတဲ့နည်းလဲဗျ''
''ခင်ဗျားလုပ်တာြမင်လို့ ကျုပ်လိုက်လုပ်တာပဲ၊ လပ်ကီးက ကျုပ်ကို သိပ်နားေထာင်တယ်ဗျ၊ ကျုပ်က
တမင် ေလ့ကျင့်ထားတာ''
၎င်းေနာက် ကျွန်ုပ်သည် လပ်ကီးအား တိတ်တဆိတ် ေလ့ကျင့်ထားပံုအေြကာင်းကို သူတို့နှစ်ေယာက်
အား အေသးစိတ် ဖွင့်ဟေြပာြပရာတွင် ကိုသိန်းေဖက-
''ေမာင်မင်းြကီးသားက ဒါ့ေြကာင့် သူ့ြမင်းကို ဒါေလာက်နိုင်ေနတာကိုးဗျ၊ ကျုပ်က ြမင်းစီး
ေကာင်းလှေချကလားလို့ ေအာက်ေမ့ေနတာ၊ လက်စသတ်ေတာ့ စိတ်ပညာနဲ့ ြကိတ်သင်ထားတာကိုး''
''သင်ထားတာေတာင် ယူေြပးတာကိုေတာ့ မတတ်နိုင်ဘူး ဆရာေရ့''
''ဪ-ဟုတ်တယ် ဒီလိုဆို ကျုပ်တခု စိုးရိမ်တယ်ဗျို့''
''ဘယ်လို စိုးရိမ်တာလဲဗျ''
''ခင်ဗျားြမင်း ပျက်သွားြပီထင်တယ်''
''ကျုပ်လဲ စိုးရိမ်တာပဲ၊ ေချာ့သင်ထားရာက ေချာက်ြပီးစီးလိုက်လို့
ေြပးလိုက်ရတယ် ဆိုကတည်းက ကျုပ်ဩဇာေတာ့ ပျက်သွားြပီထင်တယ်''
''ြဖစ်နိုင်တယ်ဗျ၊ ဒီလိုဆို အုန်းခွံ့နဲ့စီးဖို့ ခပ်ြကပ်ြကပ်ပဲဗျို့''
ဤတွင် ကိုဝင့်ေမာ်မှာ သူခိုင်း၍ စီးရြခင်းြဖစ်သည်နှင့် သူ့တာဝန်မကင်းဟုဆိုကာ လပ်ကီးကို
စမ်းြကည့်ချင်ြပန်သည်။ သို့ြဖစ်၍ ၎င်းတို့နှစ်ေယာက်သည် နက်ြဖန်တွင် ကမ်းနီမှ ထွက်ြကဖို့
ြဖစ်ေသာ်လည်း တရက်ပို၍ေနြပီး လပ်ကီးကိုစမ်းြကည့်ဖို့ ဆံုးြဖတ်ြကေလ၏။
ေနာက်တေန့ညေန၌ ကျွန်ုပ်တို့သည် လပ်ကီးနှင့် ြမင်းမြကီးအုန်းသင်တို့ကို ရွာ့ြပင်ြမင်းလမ်းသို့
ထုတ်၍ အသားကျ စမ်းြကည့်ြက၏။ အုန်းသင်မှာ အသားကျလည်း ေကာင်းေကာင်းေြပးတတ်၍
တာပတ်တွင် ဒုန်းပွဲသွင်းသည်တွင်မှ အသားကျကို ြဖတ်ထားလိုက်ြခင်းြဖစ်သည်။ ကိုသိန်းေဖက
အုန်းသင်ကိုစီး၍ ကျွန်ုပ်က လပ်ကီးနှင့် ြမင်းလမ်းတွင် တာစူြကည့်ြကရာ ခပ်ြဖည်းြဖည်း (လမ်းဒိုး)
စမ်းြကည့်ရာ၌ပင် လပ်ကီးသည် ကျွန်ုပ်၏စကားကို နားမေထာင်ေတာ့ေြကာင်း သိရေလြပီ။
ကိုဝင့်ေမာ်က တိုက်တွန်း၍ 'ဖွင့်' စီးလိုက်ရာတွင် လပ်ကီးသည် ြမင်းမြကီး ချဉ်းကပ်ြခင်းကိုပင်
မခံချင်ေတာ့ပဲ တ 'ဆူ' တည်း ဆူလျက်ရှိ၏။ ''ြဖည်းြဖည်းကွယ့် ငါ့သားရဲ့၊ လူကေလး လပ်ကီး''
စသည်ြဖင့် ကျွန်ုပ်၏ ေချာ့ေမာ့စကားများသည် အချည်းနှီးပင် ရှိေတာ့သည်။ ထို့ေနာက် ကိုသိန်းေဖ
တက်စီးရာ ထူးမြခားနားပင်ြဖစ်ေန၏။ ကျွန်ုပ်ထက်လည်း မေကာင်း၊ ကျွန်ုပ်ထက်လည်း မညံ့ေချ။
လေပါင်းအတန်ြကာေအာင် အပင်ပန်းခံ၍ လပ်ကီးအေပါ်၌ ထူေထာင်ခဲ့သည့် ဩဇာအာဏာတို့သည်
တခါတည်း ကျဆံုးသွားခဲ့ေလြပီ။ ကျွန်ုပ် စိတ်မချမ်းသာလိုက်ပံုမှာ ဟန်မေဆာင်နိုင်ပဲ မျက်နှာ
ညှိုးငယ်လျက် ရှိေတာ့၏။ ကိုဝင့်ေမာ်သည် ထိုအြခင်းအရာကို ြမင်၍ အားနာပံုရသည်။ အုန်းသင်၏
အသားကျေြခသည် ကျဲကျဲြကီးရှိ၍ ေလာက်စာ၏ေြခထက် သာမည်ကို ခန့်မှန်းနိုင်ြက၏။ လပ်ကီးကို
ကျွန်ုပ် နိုင်နင်းေအာင်စီးနိုင်စဉ်က အုန်းသင်နှင့် အသားကျ ေြခချင်း စမ်းမြကည့်လိုက်ရြခင်းအတွက်
ဝမ်းနည်းစွာနှင့်ပင် ြမင်းများကို သိမ်းလိုက်ြကရေလ၏။
0
responses to “
၀၄၈။ လက်ကီးပျက်ေလြပီ
”