​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

ကမ်း​နီရွာမှထွက်ခွာြခင်း​

၁၉၂၄ခုနှစ် ဇူလိုင်လတွင် ဧရာဝတီြမစ်​ေရသည် အလွန်အမင်း​ြကီး​၍ နှစ်​ေပါင်း​များ​စွာ ​ေရမတက်ခဲ့​
ဘူး​သည့်​ ကမ်း​နီရွာ​ေပါ်သို့​ ခါး​​ေလာက်ထိ​ေအာင် ​ေရလွှမ်း​မိုး​၏။ ကျွန်ုပ်၌ လပ်ကီး​အြပင်
ကိုဝင့်​​ေမာ်၏ ြမင်း​သား​အမိကလည်း​ ရှိ​ေနရကား​ ၎င်းတို့​အတွက် အစာနှင့်​ ​ေရလွတ်​ေအာင်
​ေဇာင်း​လုပ်​ေပး​ဖို့​မှာ ြပဿနာြကီး​တခု ြဖစ်​ေန​ေတာ့​၏။ အြခား​​ေသာ ြမင်း​ရှင်နွား​ရှင်များ​သည်
''တတ်နိုင်ပါဘူး​'' ဆိုကာ ​ေရထဲ၌ ပစ်ထား​ြက​ေသာ်လည်း​ တိရစ္ဆာန်ကိုချစ်တတ်​ေသာ ကျွန်ုပ်အဖို့​မှာ
လပ်ကီး​အတွက်သာမဟုတ်၊ ြမင်း​မသား​အမိအတွက်ပါ စိတ်ဒုက္ခ​ေရာက်လျက်ရှိ၏။ ဤမျှ​ေလာက်
​ေရြကီး​လိမ့်​မည်ဟု မည်သူမျှ မထင်​ေသာ​ေြကာင့်​ ြမင်း​စာသို​ေလှာင်ြခင်း​လည်း​ မရှိ၊ အိပ်ဖို့​​ေနရာလည်း​
မ​ေပး​နိုင်​ေချ။ ဤတွင် ကျွန်ုပ်သည် ထင်း​တံုး​များ​ရှာ၍ ​ေဖာင်ဖွဲ့​ြပီး​လျှင် ြမင်း​သံုး​​ေကာင်ကို တင်ထား​
ရ၏။ အစာအတွက်မူ ရွာထဲ၌ ​ေရနစ်၍လဲ​ေသာ သ​ေဘင်္ာပင်များ​ကို ရှာ၍ ခုတ်စင်း​​ေကျွး​ရ၏။
သို့​နှင့်​လည်း​ ြမင်း​သံုး​​ေကာင်ြဖစ်၍ ဝ​ေအာင်မ​ေကျွး​နိုင်ပဲရှိရာတွင် ြမင်း​များ​သည် ဝါး​ဝင်း​ထရံများ​ကို
ကိုက်ဖဲ့​၍ စား​ရှာြကသည်။

ကျွန်ုပ်သည် လူငတ်ြခင်း​ကိုသာမဟုတ်၊ ကိုယ်​ေမွး​ထား​၍ ကိုယ့်​တာဝန်ရှိ​ေသာ တိရစ္ဆာန်များ​ ငတ်မွတ်
ြခင်း​ကို ြမင်ရြခင်း​​ေြကာင့်​လည်း​ ရင်ထုမနာြဖစ်တတ်သည်နှင့်​ 'လက်​ေြမှာက်' ရန် ဆံုး​ြဖတ်ချက်
ချလိုက်ပါ​ေတာ့​သည်။ အထက်တွင်​ေဖာ်ြပခဲ့​သည့်​ မ​ေကျနပ်မှုများ​အ​ေပါ်တွင် ြမင်း​သံုး​​ေကာင်​ေြကာင့်​
ြကံု​ေတွ့​ရ​ေသာ ဒုက္ခတခု ထပ်ဆင့်​လိုက်ရာတွင်မူကား​ ကျွန်ုပ်သည် ကမ်း​နီရွာ၌ ဆက်လက် ​ေနထိုင်
ဖို့​ကို လံုး​ဝစွန့်​လွှတ်၍ ​ေရကျသည်နှင့်​တြပိုင်နက် ဝက်လက်သို့​​ေြပာင်း​ရန် သန္နိဌာန် ချလိုက်ပါ
​ေတာ့​သည်။ လပ်ကီး​ကို ယူသွား​ရန် မတတ်နိုင်​ေသာ​ေြကာင့်​ ြမင်း​ချစ်တတ်​ေသာ သူြကီး​တ​ေယာက်သို့​
​ေရာင်း​လိုက်ရ​ေပရာ ကျွန်ုပ်၏အသက်တာတွင် အ​ေတာ်ြကီး​အသဲနာလှ​ေသာ ခွဲခွာမှုြကီး​တခု​ေပတည်း။

ကိုဝင့်​​ေမာ်၏ ြမင်း​သား​အမိကိုမူ ဦး​​ေလး​​ေမာင်၏လက်သို့​ အပ်ထား​ခဲ့​ရ၏။ ကျွန်ုပ်တို့​ ဇနီး​​ေမာင်နှံ
သည် တပည့်​ ​ေကျာင်း​သား​အချို့​နှင့်​အတူ သမ္ဗန်တစင်း​ြဖင့်​ ကိုသိန်း​​ေဖ​ေန​ေသာ အင်း​ရွာသို့​
သွား​​ေရာက်နှုတ်ဆက်ြကြပီး​လျှင် ၁၉၂၄ခုနှစ်၊ ဩဂုတ်လ ၁ရက်​ေန့​တွင် ကမ်း​နီရွာမှ အဆန်သ​ေဘင်္ာ
ြဖင့်​ လိုက်ပါခဲ့​ြက​ေလ၏။