​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

ဇနီး​ကို ြပန်ပို့​ြခင်း​

အနှိပ်ခံြပီး​သည့်​​ေနာက်၌မူ လစ်​ေတာ့​သည်မရှိပါ။ သို့​ရာတွင် တရား​နှင့်​ပတ်သက်​ေသာ စကား​မျိုး​မှ
တပါး​ ဘာမျှမ​ေြပာချင်​ေတာ့​ပဲ တ​ေယာက်တည်း​ ကိုယ့်​အာရံုနှင့်​ကိုယ် ​ေနချင်ပါ​ေတာ့​သည်။ မစိုး​တို့​
​ေမာင်နှမမူကား​ မျက်နှာမသာမယာ ရှိ​ေနရှာြက​ေလြပီ။ မိမိ၏သား​မယား​ ြကည်ရွှင်ပါမှ ​ေနတတ်သည့်​
ဝါသနာရှိ​ေသာ ကျွန်ုပ်သည် သူတို့​၏မျက်နှာညှိုး​ငယ်ြခင်း​ကို ြမင်ရ​ေသာ်လည်း​ စိတ်၌ ဘာမျှမထိခိုက်၊
ကိုယ်နှင့်​ဘာမျှမဆိုင်သကဲ့​သို့​ ခပ်​ေအး​​ေအး​ပင် ​ေနတတ်လာသည်။ ဤသည်တွင် မိခင်က မစိုး​တို့​
​ေမာင်နှမကို ြမ​ေတာင်သို့​ ​ေခတ္တအလည်အပတ်သွား​​ေစလျှင် ​ေကာင်း​လိမ့်​မည်ဟု အြကံ​ေပး​သည်နှင့်​
ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင် ၎င်းတို့​အား​လိုက်ပို့​ရန် စီစဉ်ြကသည်။ အစီအစဉ်မှာ မီး​ရထား​နှင့်​ ကသာ
​ေရာက်​ေအာင် ကျွန်ုပ်လိုက်ပို့​ြပီး​ ၎င်းတို့​အား​ အစုန်သ​ေဘင်္ာြဖင့်​ ြမ​ေတာင်သို့​တင်​ေပး​လိုက်ရန်ြဖစ်၏။
သို့​ြဖစ်၍ ကျွန်ုပ်နှင့်​ မစိုး​တို့​​ေမာင်နှမသည် ဝက်လက်မှ မီး​ရထား​နှင့်​ လိုက်ပါသွား​ြကရာ ကျွန်ုပ်သည်
မီး​ရထား​​ေပါ်တွင် ခရီး​သည်​ေတွကို ပီပီသသသဲသဲကွဲကွဲမြမင်ပဲ အိပ်မက်ထဲမှာကဲ့​သို့​ ဝိုး​ဝါး​ြကီး​
ြဖစ်​ေန၏။ ၎င်းတို့​၏ လှုပ်ရှား​မှုများ​နှင့်​ စကား​သံများ​သည် ကျွန်ုပ်အဖို့​ ဘာမျှအဓိပ္ပာယ်မရှိ၊
အရိပ်များ​သဖွယ် ထင်ရ၍ ကျွက်စီကျွက်စီမျှသာ ြကား​ရ၏။ လမ်း​တ​ေလျှာက်လံုး​ ဤအတိုင်း​ပင်
ြဖစ်​ေန၏။ နံနက်တွင် ကသာသို့​​ေရာက်ြက၍ ည​ေနတွင် သူတို့​​ေမာင်နှမကို ဗန်း​​ေမာ်မှလာ​ေသာ
အစုန်သ​ေဘင်္ာြဖင့်​ တင်​ေပး​လိုက်ရန် ြဖစ်​ေလသည်။