​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

သီလရှင်​ေကျာင်း​

ထိုအချိန်မှစ၍ မိဘများ​သည် ကျွန်ုပ်အား​ ဟို​ေကာင်နှင့်​ မ​ေပါင်း​မိ​ေစရန် စာသင်​ေကျာင်း​သို့​ ပို့​​ေလ
​ေတာ့​သည်။ ​ေကျာင်း​မှာ သီလရှင်ြကီး​တပါး​ တည်​ေထာင်ထား​သည့်​ စာသင်​ေကျာင်း​ ြဖစ်​ေလရာ
ကျွန်ုပ်ထက် ရှစ်နှစ်ခန့်​ြကီး​​ေသာ (မိခင်၏ညီမ) အ​ေဒါ်တ​ေယာက်နှင့်​အတူ ​ေကျာင်း​တက် ကျွန်ုပ်အား​
ကာကွယ်​ေစာင့်​​ေရှာက်​ေပး​​ေလသည်။ ​ေကျာင်း​သူ​ေကျာင်း​သား​များ​အနက်တွင် ကျွန်ုပ်ပင် အငယ်ဆံုး​
ြဖစ်၍ ​ေကျာင်း​သား​ြကီး​များ​က ထိပ်ထိုး​၊​ေခါင်း​ပုတ် လုပ်ချင်ြက​ေသာ်လည်း​ အ​ေဒါ် ​ေကျာင်း​သူ၏
ကာကွယ်မှု​ေြကာင့်​ ထို​ေကျာင်း​၌ အ​ေတာ်သက်သာခွင့်​ရခဲ့​သည်။ သို့​နှင့်​ပင် ကျွန်ုပ်၏အ​ေဒါ် ​ေကျာင်း​
မတက်​ေသာ တ​ေန့​၌ ​ေကျာင်း​သား​ြကီး​များ​သည် ကျွန်ုပ်အား​ ဝိုင်၍ကျီစယ်ြကသည်။ မိဘများ​သည်
ထို​ေခတ်က ချစ်တတ်​ေသာမိဘများ​၏ ထံုး​စံအတိုင်း​ ကျွန်ုပ်အား​ ကတ္ထီပါ​ေရွှ​ေဇာသတ်သည့်​
(ဇာတ်မင်း​သား​များ​ ဝတ်​ေသာ) ​ေဘာင်း​ဘီက​ေလး​ြဖင့်​ ဆင်ြပင်ထား​ရာ ​ေကျာင်း​သား​များ​သည်
ကျွန်ုပ်၏ ​ေြပာင်လက်​ေသာ ကတ္ထီပါ​ေဘာင်း​ဘီကို မျက်မုန်း​ကျိုး​ြကသည့်​ လက္ခဏာနှင့်​ ​ေဘာင်း​ဘီ
အနား​ကွပ် ​ေရွှချည်မျှင်များ​ကို ဆွဲ၍နှုတ်ြက၏။ အခါတိုင်း​မူကား​ အ​ေဒါ်၏ ကာကွယ်မှု​ေြကာင့်​
​ေရွှချည်တမျှင်တ​ေလမျှသာ အနုတ်ခံရ၏။ အ​ေဒါ်မပါ​ေသာ ထို​ေန့​၌မူ ​ေကျာင်း​သား​အား​လံုး​ ဝိုင်၍
နုတ်ယူလိုက်ြက​ေသာ​ေြကာင့်​ အနား​သတ်​ေသာ ​ေရွှချည်တမျှင်မျှ မကျန်​ေတာ့​ပဲ ကတ္ထီပါ​ေဘာင်း​ဘီ
ချည်း​ ငံုး​တိတိနှင့်​ အိမ်သို့​ြပန်လာရ​ေလသည်။ မိဖများ​သည် အလွန်မခံချင်၍ သီလရှင်ြကီး​အား​
တိုင်တန်း​​ေလရာ သီလရှင်ြကီး​သည် ကျွန်ုပ်က လက်ညှိုး​ထိုး​ြပ​ေသာ ​ေကျာင်း​သူ​ေကျာင်း​သား​ အား​လံုး​
ကို ရိုက်​ေလ​ေတာ့​သည်။ ထို​ေန့​မှစ၍ အရိုက်ခံရ​ေသာ ​ေကျာင်း​သား​များ​သည် ကျွန်ုပ်အား​ ရန်ညှိုး​ဖွဲ့​
ြကသည့်​ လက္ခဏာနှင့်​ အ​ေဒါ်အလစ်တွင် ထိုး​ြက​ေခါက်ြက​ေလရာ က​ေလး​ကတည်း​က အ​ေတာ်
အတန်နှင့်​ မငိုတတ်သူြဖစ်၍ ြကိတ်ခံခဲ့​ရသည်။

ဟို​ေကာင်၏ နှိပ်စပ်ြခင်း​မှ လွတ်ခဲ့​ရြပီဆို​ေသာ်လည်း​ တ​ေယာက်၏လက်မှ အများ​၏လက်သို့​
​ေရာက်ရြခင်း​ြဖစ်၍ ကျွန်ုပ်မှာ ​ေကျာင်း​သား​အရွယ် က​ေလး​အား​လံုး​ကို မုန်း​ချင်သလိုလို ြဖစ်လာခဲ့​
​ေလြပီ။ က​ေလး​အချင်း​ချင်း​ ​ေတွ့​ရသည့်​အခါ လည်ပင်း​ကို ​ေြပး​၍ဖက်ချင်​ေသာ စိတ်မျိုး​ရှိခဲ့​ရာမှ
မသကင်္ာ​ေသာ စိတ်မျိုး​နှင့်​ ခပ်​ေဝး​​ေဝး​မှ လှမ်း​ြကည့်​​ေသာ အြဖစ်မျိုး​သို့​ ​ေြပာင်း​လဲလာခဲ့​​ေလြပီ။
ကျွန်ုပ်သည် ငယ်စဉ်က အြဖစ်အပျက်များ​ကို ြပန်​ေြပာင်း​ဆင်ြခင်သည့်​အခါ (​ေဖာ်ြပလတံ့​​ေသာ
အြခင်း​အရာများ​​ေြကာင့်​) မိမိကိုယ်ကို 'ြဖူ​ေကာင်' နှင့်​ နှိုင်း​ယှဉ်မိသည်။ ြဖူ​ေကာင်သည် မည်သူ့​
အား​မျှ ရန်မူြခင်း​ မရှိ​ေသာ်လည်း​ 'အနား​မကပ်ခဲ့​နဲ့​၊ တွယ်လိုက်မယ်' ဆို​ေသာအ​ေနြဖင့်​ ကိုယ်၌ရှိ​ေသာ
ဆူး​များ​ကို ​ေထာင်ထား​တတ်သည်ဆိုရာ ကျွန်ုပ်မှာလည်း​ ဟို​ေကာင်နှင့်​ ဆက်ဆံရဘူး​ြခင်း​ တချက်၊
သီလရှင်​ေကျာင်း​သား​များ​နှင့်​ ဆက်ဆံရဘူး​ြခင်း​ တချက်​ေြကာင့်​ ကျွန်ုပ်၏ သဘာဝတွင် ဆူး​က​ေလး​
နှစ်​ေချာင်း​ ​ေပါက်လာခဲ့​​ေလြပီ။ ဤသည်မှာ ပထမဆံုး​​ေသာ ဆူး​နှစ်​ေချာင်း​ြဖစ်​ေလရာ ​ေရှကအဖို့​
တွင်လည်း​ ဤမျှမက ချွန်ထက်​ေသာ ဆူး​များ​ြဖစ်​ေပါ်လာပံုကို အဆင့်​ဆင့်​ ​ေဖာ်ြပပါဦး​မည်။
​ေလး​ငါး​နှစ်သား​ အရွယ်၌ပင် ကျွန်ုပ်သည် က​ေလး​အချင်း​ချင်း​အ​ေပါ်၌ ချစ်ခင်စိတ် ​ေပါ့​​ေလျာ့​
လာခဲ့​​ေသာ်လည်း​ ကျွန်ုပ်၏မိဘများ​နှင့်​ ပတ်သက်၍မူကား​ ကျွန်ုပ်ကလည်း​ အလွန်ချစ်၍ ၎င်း​တို့​၏
ချစ်ြခင်း​ကိုလည်း​ ယံုမှား​သံသယ မရှိ​ေချ။ ကျွန်ုပ်၏ နှမက​ေလး​အ​ေပါ်၌ ကျွန်ုပ်ြကင်နာြခင်း​ကို
အထက်တွင် ြအွမက်မျှ​ေဖာ်ြပခဲ့​ရာ ၎င်း​နှင့်​ပတ်သက်၍ ကျွန်ုပ်၏စိတ်၌ ထိခိုက်ခဲ့​ဘူး​ပံုကို ​ေဖာ်ြပရ
​ေပဦး​မည်။ အချို့​က​ေလး​များ​သည် ငယ်စဉ်က အလွန်​ေကာင်း​၍ ြကီး​ြပင်း​လာမှ ဆိုး​တတ်ပံု၊ အချို့​မှာလည်း​ ငယ်စဉ်က အလွန်ဆိုး​တတ်ြက၍ ြကီး​ကာမှ​ေကာင်း​တတ်ပံုတို့​ကို လူြကီး​များ​ ​ေြပာ​ေလ့​
ရှိြက၏။ နှမက​ေလး​မှာ ြကီး​ြပင်း​လာ​ေသာအခါ၌ အလွန်​ေကာင်း​​ေသာ်လည်း​ ငယ်စဉ်ကမူ အလွန်
ဆိုး​လှ၏။ (ကွယ်လွန်ရှာသည်မှာ နှစ်​ေပါင်း​(၃၀)​ေကျာ်ြပီ။) နှမက​ေလး​သည် ညတိုင်း​တွင် ​ေစာ​ေစာ
အိပ်တတ်၍ သန်း​​ေခါင်​ေကျာ်​ေသာအချိန်တွင် အိပ်​ေရး​ဝသည့်​လက္ခဏာနှင့်​ တကျည်ကျည် ပူဆာ
တတ်၏။ ဟိုဟာစား​ချင်သည်၊ သည်ဟာစား​ချင်သည် စသည်ြဖင့်​ နား​ပူနား​ဆာလုပ်တတ်၍ မိခင်က
​ေချာ့​ချည်တခါ ​ေချာက်ချည်တလှည့်​ြဖင့်​ သိပ်ရ၏။ တခါတရံ ြမန်ြမန်အိပ်၍ တခါတရံလည်း​
တအီအီနှင့်​ အြကာြကီး​ငို​ေနတတ်၏။ တညသ၌ ကျွန်ုပ်သည် နှမက​ေလး​ငိုသံ​ေြကာင့်​ နိုး​လာ၍
ြကည့်​လိုက်​ေသာအခါ က​ေလး​မှာ အိမ်ြပင်သို့​​ေရာက်​ေန၍ မိခင်နှင့်​ဖခင်တို့​က အိမ်အတွင်း​ တံခါး​
အနီး​မှရပ်ကာ ''မတိတ်ဘူး​လား​၊ တိတ်မှဖွင့်​​ေပး​မယ်' ဟု​ေြပာရာ က​ေလး​ကမူ 'ချမ်း​လှပါြပီ၊ ဖွင့်​​ေပး​ပါ၊
ဖွင့်​​ေပး​ပါ' ဟု ငိုလျက်သာ​ေြပာ၏။ အငိုမတိတ်​ေချ။ ရာသီကား​ ​ေဆာင်း​ဥတုရာသီြဖစ်၍ ကျွန်ုပ်
ကိုယ်တိုင် ​ေစာင်ြခံုထဲ၌ ​ေကွး​လျက်ရှိြခင်း​ကို မှတ်မိ၏။ က​ေလး​ကလည်း​ငို၊ မိဘများ​ကလည်း​ တံခါး​
ဖွင့်​မ​ေပး​ပဲ ''တိတ်​ေလ၊ မတိတ်ဘူး​လား​၊ မချမ်း​ဘူး​လား​' ဟု ​ေမး​လျက်ရှိရာ ကျွန်ုပ်မှာ အိမ်ြပင်၌
နှမက​ေလး​၏ ချမ်း​​ေအး​ရှာလှမည့်​ အြဖစ်ကို သနား​လှသြဖင့်​ ​ေစာင်ြခံုထဲ၌ တိတ်တဆိတ် ြကိတ်ကာ
မျက်ရည်များ​ ရွှဲ​ေအာင်ငိုမိသည်။ မိဘများ​အား​ ​ေတာင်း​ပန်​ေပး​ဖို့​ မဆိုထား​ဘိ ကျွန်ုပ်နိုး​​ေနသည့်​
အြဖစ်ကိုပင် မသိ​ေစဝံ့​​ေပ။ ဤတွင် သား​သမီး​များ​ကို အလွန်ချစ်ခင်တတ်သည်ဟု ယူဆသည့်​
(ယခုတိုင်လည်း​ ယံုမှား​ြခင်း​မရှိပါ။) အမိအဖများ​အား​ နှမက​ေလး​အား​ ညှဉ်း​ဆဲနှိပ်စက်ြကသည်
ဟူ​ေသာအထင် ကပ်​ေရာက်လာသြဖင့်​ ကျွန်ုပ်မှာ စိတ်ထဲတွင် အလွန်မ​ေကာင်း​လာပဲ တတိယ
ဆူး​တ​ေချာင်း​ ​ေပါက်လာရြပန်ပါသည်။

ယခုမှ ဖွင့်​​ေြပာြခင်း​

ဤသို့​ ​ေရး​သား​ြခင်း​အတွက်​ေြကာင့်​ မိဘများ​အ​ေပါ်၌ ကျွန်ုပ်စိတ်ထား​ပံုကို စာဖတ်သူတို့​ အထင်
လွဲမည် စိုး​သြဖင့်​ ရှင်း​လင်း​​ေဖာ်ြပရ​ေပဦး​မည်။ ကျွန်ုပ်သည် အထက်ပါ အြဖစ်အပျက်ကို မိခင်ဖခင်
တို့​အား​လည်း​​ေကာင်း​၊ ကွယ်လွန်သူအား​လည်း​​ေကာင်း​၊ ယခုရှိ​ေန​ေသာ ညီတ​ေယာက်အား​ လည်း​
​ေကာင်း​၊ အြခား​သူ တစံုတ​ေယာက်အား​ လည်း​​ေကာင်း​ တသက်ပတ်လံုး​ တြကိမ်တခါ တခွန်း​တပါဒမျှ
ဖွင့်​​ေြပာြပဘူး​ြခင်း​ မရှိသည်ကား​ မှန်ပါသည်။ တသက်လံုး​မ​ေြပာပဲ ြမံုထား​ခဲ့​ပါလျက် ယခုမှ ထည့်​၍
​ေရး​ရြခင်း​မှာ ကျွန်ုပ်၏ စိတ်​ေြပာင်း​လဲပံု အြခင်း​အရာများ​ကို ြပည့်​စံု​ေအာင် ​ေဖာ်ြပမည်ဟု ​ေဖာ်ထုတ်
​ေြကညာထား​ခဲ့​သည့်​အတိုင်း​ လူ့​သဘာဝကို တင်ြပလို​ေသာ​ေြကာင့်​ ြဖစ်ပါသည်။ ၁၉၃၀ ြပည့်​နှစ်
ပဲခူး​ြမို့​ငလျင်ြကီး​တွင် ကျွန်ုပ်တို့​၏ အိမ်သား​အား​လံုး​သည် (မိခင်လည်း​ပါသည်) အိမ်​ေပါ်မှ
ဆင်း​​ေြပး​ြက၍ လမ်း​မြကီး​​ေပါ် ​ေလး​ဘက်​ေထာက်သူ​ေထာက်၊ ဝမ်း​လျား​​ေမှာက်သူ​ေမှာက် ရှိ​ေနြကစဉ်
ကျွန်ုပ်သည် လှိုင်း​များ​သဖွယ် အလိပ်လိပ်ထလျက်ရှိ​ေသာ ​ေြမြကီး​ကိုြမင်ရ၍ အား​မငယ်စဘူး​ ငယ်မိ
သည်။ အား​ငယ်ြခင်း​ကား​ အခိုင်အမာဆံုး​ဟူ၍ စိတ်ချယံုြကည်ထား​သည့်​ မဟာပထဝီ​ေြမြကီး​ ကိုယ်၌
က ဤကဲ့​သို့​လှုပ်ခါ​ေနလျင် ငါသည်အဘယ်မှာ ​ေနစရာရှိ​ေတာ့​အံ့​နည်း​ ဟူ​ေသာ စိတ်ကူး​ဝင်လာြခင်း​
​ေြကာင့်​ ြဖစ်၏။ ထိုညဉ့်​ကလည်း​ ကျွန်ုပ်နှင့်​ နှမက​ေလး​တို့​အား​ ချစ်ခင်မှုနှင့်​ ပတ်သက်၍ လံုး​ဝဒွိဟ
သံသယမရှိခဲ့​ဘူး​သြဖင့်​ အလံုး​စံု ယံုြကည်အား​ကိုး​​ေသာ မိဘနှစ်ပါး​တို့​ကိုယ်တိုင်က နှမက​ေလး​အား​
(ကျွန်ုပ်၏အထင်အရ) ရက်စက်စွာြပုမူြခင်း​ကို မျက်စိနှင့်​ ကိုယ်တိုင်ြမင်ရ​ေသာအခါ ရင်ထဲ၌ဆို့​၍
ခိုကိုး​ရာမဲ့​ ြဖစ်သွား​ခဲ့​ရပါသည်။ ကျွန်ုပ်​ေြပာရဲပါသည်။ မိဘနှစ်ပါး​အ​ေပါ်၌ ကျွန်ုပ်စိတ်နာြခင်း​လည်း​
မဟုတ်၊ စိတ်ဆိုး​ြခင်း​လည်း​မဟုတ်၊ စိတ်ထဲ၌အ ြကီး​အကျယ်အံ့​အား​သင့်​၍ 'ဘယ့်​နှယ်ပါလိမ့်​၊
ဘယ်လိုပါလိမ့်​' အစရှိသြဖင့်​ အထပ်ထပ်​ေမး​ကာ စိတ်အား​ငယ်မိြခင်း​မျှသာ ြဖစ်ပါသည်။ ဤအတွက်
​ေြကာင့်​ ကျွန်ုပ်၏သဘာဝ၌ ဆူး​တ​ေချာင်း​ထပ်၍ ​ေပါက်လာြခင်း​ကား​ အမှန်ြဖစ်ပါသည်။

စိတ်တိုစြပုြခင်း​

​ေနာက်တ​ေန့​နံနက် ကျွန်ုပ်အိပ်ရာမှထ​ေသာအခါ နွား​နို့​သည်ပုဏ္ဏား​မ ​ေရာက်​ေန​ေလြပီ။ မြကာ​ေသး​
မီက ကျွန်ုပ်အနည်း​ငယ် မကျန်း​မမာြဖစ်သည်နှင့်​ ဦး​​ေလး​တ​ေယာက်က ြကက်ြဖူက​ေလး​တ​ေကာင်
'ခမဲ' ​ေပး​ထား​ရာ ကျွန်ုပ်သည် ြကက်ြဖူက​ေလး​ကို အလွန်ချစ်၍ တ​ေပွ့​​ေပွ့​တပိုက်ပိုက်နှင့်​ ကစား​​ေလ့​
ရှိ၏။ မကျန်း​မမာြပီး​ခါစြဖစ်၍ မိဘများ​သည် ကျွန်ုပ်အား​ ​ေန့​တိုင်း​ နွား​နို့​အဝက်သား​ ​ေသာက်​ေစ
​ေလရာ ပုဏ္ဏား​မထံမှ နံနက်တိုင်း​ နွား​နို့​ယူရန်မှာ ကျွန်ုပ်၏တာဝန်ြဖစ်၏။ ကျွန်ုပ်သည် ပုဏ္ဏား​မကို
ြမင်၍ နွား​နို့​ထည့်​ရန် ဇလံုယူြပီး​လျှင် ပုဏ္ဏား​မ​ေရှ့​၌ချထား​၍ မျက်နှာသစ်စဉ် ပုဏ္ဏား​မသည် နွား​နို့​ကို
ချင့်​ထည့်​ြပီး​​ေနာက် ထွက်သွား​၏။ ကျွန်ုပ်သည် မျက်နှာသစ်ြပီး​​ေနာက် နွား​နို့​ဇလံုရှိရာသို့​ ​ေလျှာက်
လာရာ ြကက်ြဖူက​ေလး​သည် ဇလံုထဲမှနွား​နို့​ကို နှုတ်သီး​ြဖင့်​နှစ်ကာ ​ေသာက်​ေနသည်ကို ​ေတွ့​ရ၏။
ဤတွင် ကျွန်ုပ်သည် ြကက်က​ေလး​ကိုဖမ်း​၍ ​ေြမြကီး​​ေပါ်သို့​ ​ေပါက်လိုက်ရာ မ​ေသ​ေသာ်လည်း​
ဆန့်​ငင်ဆန့်​ငင်နှင့်​ အတန်ြကာခံရရှာသည်။ မိဘများ​သည် ကျွန်ုပ်၏ ရက်စက်​ေသာအြပုအမူကို
ြမင်ြက၍ အံ့​အား​သင့်​ကာ တ​ေယာက်မျက်နှာကို တ​ေယာက် ြကည့်​​ေနြက၏။ လူကို​ေသာ်
လည်း​​ေကာင်း​၊ တိရစ္ဆာန်ကို​ေသာ်လည်း​​ေကာင်း​ ရက်ရက်စက်စက် ြပုလုပ်ြခင်း​မှာ ဤအြကိမ်သည်
ပထမအြကိမ်ြဖစ်သည်ဟု မိခင်က​ေြပာ၍ ''ြကက်က​ေလး​​ေသာက်လို့​ ဘယ်​ေလာက်ကုန်သွား​မှာလဲ
သား​ရယ်'' ဟု ဆို၏။ ကျွန်ုပ်ြပုလိုက်ြခင်း​မှာ မိခင်ထင်သည့်​အတိုင်း​ နွား​နို့​ကို နျ​ေြမာ​ေသာ​ေြကာင့်​
​ေပ​ေလာ၊ ယမန်ညဉ့်​က နှမက​ေလး​၏ ြဖစ်အင်ကို ြမင်ရသြဖင့်​ စိတ်တိုလျက်ရှိ​ေသာ​ေြကာင့်​​ေပ​ေလာ။
သို့​တည်း​မဟုတ် ထိုအ​ေြကာင်း​နှစ်ရပ် ​ေပါင်း​စပ်ြခင်း​​ေြကာင့်​​ေပ​ေလာ မ​ေြပာနိုင်​ေအာင်ရှိပါသည်။