၀၃၇။ စံေဒဝီနှင့်မစိုး
စံေဒဝီနှင့်မစိုး
ကျွန်ုပ်သည် ကိုဝင့်ေမာ်၏ေငွထဲမှ ေငွတရာနှုတ်ယူထား၍ ကျန်ေသာေငွများကို အေကာက်စာေရးြကီးမှတဆင့် ယခင်သစ်ကုန်သည်၏လက်သို့ ပါးလိုက်ရာ ကိုဝင့်ေမာ်ထံ ေကာင်းမွန်စွာေရာက်ေြကာင်း
ြပန်စာရရှိ၏။ (၎င်းေငွတရာကို ကမ်းနီရွာတွင် ကျွန်ုပ် ေကျာင်းေထာင်ေသာအခါ၌ ြပန်ဆပ်ရာ
ကိုဝင့်ေမာ်က ေငွကိုမယူပဲ သူ့နာမည်နှင့် ေကျာင်းသားတေယာက် ထားေပးဖို့ေြပာသြဖင့် သူ့ဆန္ဒ
အတိုင်း ကျွန်ုပ် လက်ခံလိုက်ပါသည်။) ကိုဝင့်ေမာ်သည် ကျွန်ုပ်နှင့် စံေဒဝီအေြကာင်းကို အလံုးစံုသိ၍
စံေဒဝီကိုလည်း ြမင်ဘူးသူြဖစ်ေလရာ သူ၏ြပန်စာထဲ၌ မစိုးသည် စံေဒဝီထက်လှသူြဖစ်၍ ကျွန်ုပ်
ေကျနပ်ထိုက်ေြကာင်း ဝမ်းပန်းတသာ ေရးရှာပါေပသည်။ ကိုဝင့်ေမာ်မှာ မစိုးကိုလည်း ြကင်နာပံု
ရသည်။ စံေဒဝီနှင့်မစိုးကို နှိုင်းယှဉ်ေရးြခင်းအတွက်ေြကာင့် ကျွန်ုပ် ဝမ်းသာဖို့မှတပါး အြခား
ဘာမျှမရှိေပ။ သို့ရာတွင် စံေဒဝီကို ကျွန်ုပ် သေဘာကျခဲ့ြမိခင်းမှာ ၎င်း၏ ရုပ်အဆင်းသက်သက်
မဟုတ်၊ ဝတ်စားဆင်ြပင်ပံုေြကာင့်ချည်း မဟုတ်၊ ကျွန်ုပ်အား ရင်ခုန်လှုပ်ေစသည့် (မေဖာ်ြပနိုင်
စေကာင်းေသာ) သဘာဝတခု ြဖစ်ေသာေြကာင့် အေတာ်အတန်လူများ နားလည်ြကပါမည်ေလာဟု
ယံုမှားသံသယ ြဖစ်မိပါသည်။
စံေဒဝီအေြကာင်းကို ြဖတ်ထားခဲ့သည်မှာ အတန်ြကာြပီြဖစ်၍ ကွယ်လွန်သည်မှာ ြကာလှြပီ
ထင်ရေလာက်ေသာ်လည်း ၁၉၁၉ခုနှစ်ကမှ ကွယ်လွန်ြခင်းြဖစ်ေသာေြကာင့် မစိုးနှင့် အေြကာင်းပါေသာ
အချိန်တွင် ကွယ်လွန်သည်မှာ တနှစ်မျှသာ ရှိပါေသးသည်။ ကျွန်ုပ်၏မိခင်ကမူ မစိုးနှင့် စံေဒဝီတို့
ခပ်ဆင်ဆင်တူသည်ဟု ေြပာဘူးြခင်းကို ေစာေစာပိုင်းက ေဖာ်ြပခဲ့ဘူးပါြပီ။ မိခင်သည် စံေဒဝီကို
ခင်မင်၍ ၎င်းနှင့်တူေသာ မစိုးကိုလည်း ချစ်ခင်ေြကာင်း ေြပာဘူးပါသည်။ မိခင်၏စကားအရမှာ
''ညိုေချာနဲ့ဝါေချာ တမျိုးစီထားပါေတာ့၊ စံေဒဝီက အဆင်အြပင်သာတယ်၊ မစိုးက ကိုယ်လံုး
ကိုယ်ေပါက် ပိုလှတယ်၊ မစိုးရဲ့ ကိုယ်လံုးကိုယ်ေပါက်မျိုးက မိန်းမထဲမှာ ရှားေပတယ်ကွယ်၊ တင်နဲ့
ရင်နဲ့ သိပ်အချိုးကျတယ်၊ နန်းေတာ်ထဲက အပျိုေတာ်ေတွထဲမှာ တေယာက်ြမင်ဘူးတယ်'' ဟု
ေြပာဘူးရှာသည်။ ကျွန်ုပ်၏မိခင်၌ အထူးသြဖင့် ချစ်ခင်ဖွယ်ေကာင်းေသာ အချက်တခုသည်ကား
ကျွန်ုပ် မိန်းမယူခဲ့ေသာအခါတိုင်း မိဘကိုမတိုင်ပင်ပဲ ကျွန်ုပ်၏သေဘာအတိုင်း ယူခဲ့သည်ချည်း ြဖစ်ေသာ်လည်း ကျွန်ုပ်ယူေသာ မိန်းမများနှင့်ပတ်သက်၍ ြပစ်တင်ရှုတ်ချြခင်းြပုသည်ဟု မရှိဘူး ြခင်းပင် ြဖစ်ေလသည်။ မိခင်ဆိုလျှင် လူတိုင်းပင် ချစ်သည်ဟု ေြပာြကမည်ြဖစ်ရာ အထက်ပါ အေြကာင်းတရပ်အတွက်ေြကာင့်ပင် အြခားေသာသားများ ချစ်ြကြခင်းထက် ကျွန်ုပ်၏မိခင်ကို ကျွန်ုပ် ချစ်ြခင်းသည် ပိုလိမ့်မည်ဟု ထင်မိပါသည်။ သားကချစ်ြကိုက်ေသာမိန်းမကို မိဘက သေဘာမတူနိုင်
ဆိုြခင်းသည် ေယာက်ျားကေလးအတွက်ေရာ မိန်းကေလးအတွက်ပါ အြကီးအကျယ် စိတ်ဆင်းရဲ
ြကရမည်ြဖစ်ရာ ကျွန်ုပ်အဖို့ရာ၌ ၎င်းဆင်းရဲမှုမျိုး မရှိခဲ့ဘူးြခင်းသည် အလွန်ကံေကာင်းသည်ဟု
ဝမ်းသာခဲ့ရပါေတာ့သည်။
နဖူး စာပါမှ ညားနိုင်ြခင်း
ကိုဝင့်ေမာ်တို့လူစုသည် ဆက်လက်၍ 'သစ်သင်း' အလုပ်ကို ေဆာင်ရွက်လျက်ရှိြကေသာ်လည်း
ညီေတာ်ေမာင်မှာမူ မြကာမီအတွင်း သစ်ေတာမှြပန်လာ၍ ကျွန်ုပ်တို့နှင့်အတူ ေနထိုင်လျက်ရှိ၏။
မစိုး၏ညီမတေယာက် ေချာလှေြကာင်းကို အထက်တွင် ြအွမက်မျှ ေဖာ်ြပခဲ့ဘူးရာ အမည်မှာ မလံုး
ြဖစ်၏။ မစိုး၏ကိုယ်လက်အဂင်္ါနှင့် ကိုယ်လံုးကိုယ်ေပါက်မျိုးမဟုတ်ပဲ လံုးြကီးေပါက်လှနှင့် ချစ်စရာ
ေကာင်းေသာ မျက်နှာထားရှိ၍ သူ့ေခတ်တွင် ြမေတာင်ရွာ၌ ပိုးပန်းသူ အေတာ်များေသာ မိန်းကေလး
တေယာက်ြဖစ်၏။ ညီေတာ်ေမာင်သည် မစိုးတို့၏အိမ်သို့ ကျွန်ုပ်နှင့်အတူ မသွားဘူးေသာ်လည်း
စာေရးေမာင်ြမနှင့်အတူ လည်ပတ်ြကဘူး၍ မလံုးနှင့် မျက်မှန်းတမ်းမိြကဟန်ရှိ၏။ အိမ်သို့
ေရာက်လာသည်နှင့် တြပိုင်နက် ညီေတာ်ေမာင်သည် မလံုးအား တမ်းတမ်းစွဲ စံုမက်လျက်ရှိ၏။
ဤတွင် ြမေတာင်သို့ သေဘင်္ာနှင့် ညီအစ်ကိုနှစ်ေယာက် လိုက်လာြကစဉ်က ေဖာင်ြကိုသမားြကီး
ေြပာဘူးေသာစကားကို သတိရ၍ သူ၏ေဗဒင်မှာ အလံုးစံု မှန်ေချေတာ့မည်ဟု ကျွန်ုပ် ထင်မိသည်။
ထိုလူြကီးက ကျွန်ုပ်တို့မှာ လူပျိုအြဖစ်နှင့် 'ြပန်စိတ်မရှိ' သည့်ြပင် ညီအစ်ကိုညီအစ်မပင် ြဖစ်တတ်
ေသးသည်ဟု ေြပာဘူးြခင်းကို မှတ်မိေကာင်း မှတ်မိြကေပလိမ့်မည်။ ကျွန်ုပ်အဖို့ကား မှန်ေနြပီြဖစ်ရာ
ညီေတာ်ေမာင်အတွက်ပါ မှန်ခဲ့လျှင် တအံ့တဩ ြဖစ်ရလိမ့်မည်ဟု ထင်မိသည်။ တအိမ်တည်းလည်း
အတူေနြကရ၍ အပျိုလူပျိုလည်း ြဖစ်ေနသည့်ြပင် တေယာက်နှင့်တေယာက် သေဘာမကျစရာလည်း
ဘာမျှမရှိေချ။ ေယာက်ျားကေလးနှင့် မိန်းမကေလးတို့သည် မည်မျှပင် အေြကာင်းညီညွတ်၍ အဆင်
ေြပလျက်ရှိေသာ်လည်း 'နဖူးစာ' မပါလျှင် မညားြကြခင်းကို စံေဒဝီနှင့် ကျွန်ုပ်၏ အြဖစ်သာမက
ညီေတာ်ေမာင်နှင့် မလံုးတို့၏ အြဖစ်တွင်လည်း ထပ်ဆင့်၍ ြကံုရဘူးြပန်ပါသည်။ အစစအရာရာ
အဆင်ေြပလျက်ရှိြက၍ ေတာထဲသို့ ကျွန်ုပ်တို့တအိမ်လံုး (၎င်းေဒသထံုးစံအတိုင်း) ထင်းေခွသွား
ြကစဉ် ထင်းရှာသူများကရှာြက၍ ညီေတာ်ေမာင်နှင့် မလံုးတို့က ထင်းတံုးြကီးတတံုးကို လွှြဖင့်
တဘက်စီ တိုက်ြဖတ်ေနြကြခင်းများကို ကျွန်ုပ်တို့ ေတွ့ြမင်ရ၍ အားလံုးသေဘာတူ တြပံုးြပံုး
ြဖစ်ခဲ့ြကရဘူးပါသည်။ ကျွန်ုပ်နှင့်မစိုးတို့က 'လွဲဖို့မရှိြပီ' ဟု ထင်မိြကရာ အေမြကီးကလည်း
သေဘာတူရှာသည်။ ဤအြဖစ်မျိုးသို့ေရာက်ကာမှ မလံုးသည် (ကျွန်ုပ်တို့ကို မနာလိုြကသည့် ရွာသူ အချို့တို့၏ ကတံုးကတိုက်လုပ်မှုေြကာင့်) ချက်ချင်း အမူအရာေြပာင်းလဲသွားြပီး ေထာ်ေလာ်ကန့်လန့် လုပ်ေလေတာ့သည်။
ဤမိန်းကေလးကား ေခါင်းမာေသာ မိန်းကေလးတေယာက်ဟူ၍ ကျွန်ုပ်အကဲခတ်
နိုင်ခဲ့သည်။ ကျွန်ုပ်တို့ အြကံအိုက်လျက်ရှိစဉ် မိဘများထံမှ စာတေစာင်ေရာက်လာရာ ၎င်းစာတွင်
ဂျမားသေဌး၏ ကိုယ်စားလှယ်လုပ်ေနေသာ ကျွန်ုပ်၏ဦးေလး ေြမစာရင်းအင်စပိတ်ေတာ်တေယာက်က
ညီေတာ်ေမာင်အား သူ၏စာေရးအြဖစ်နှင့် ခန့်လို၍ ချက်ချင်းလာဖို့ မှာထားလိုက်သည်။
ညီေတာ်ေမာင်မှာ မသွားချင်ရှာေသာ်လည်း ကျွန်ုပ်က မိန်းမေပါ၍ အလုပ်ရှားေြကာင်း၊ မလံုး ကိစ္စ
အတွက် ဆက်လက်ေဆာင်ရွက်ေပးမည့်အေြကာင်းနှင့် ေချာ့ေမာ့တိုက်တွန်းလိုက်ရာတွင် ညီေတာ်ေမာင်
သည် ဦးေလးရှိေသာ ြမစ်သားြမို့သို့ လိုက်သွားရှာေလ၏။ နဖူးစာမပါြကေသာေြကာင့်ေပေလာ
မဆိုနိုင်။ ညီေတာ်ေမာင်မှာ ခွဲခွာသွားြပီးေနာက် ခပ်ေအးေအးြဖစ်သွား၍ သူတို့၏ြပဿနာမှာ တိုတိုနှင့်
ြပီးဆံုးသွားပါေတာ့သည်။
'မင်းစိတ်' ရှိေသာ ကိုဝင့်ေမာ်
၁၉၂၁ခုနှစ်မှာ ကျွန်ုပ်အဖို့ရာ၌ ခပ်ေပါ့ေပါ့ခပ်ေချာင်ေချာင် ေနခဲ့ေသာနှစ်တနှစ်ြဖစ်၏။ ထိုနှစ်တွင်ကျွန်ုပ်နှင့်မစိုးတို့သည် ြမစ်သားသို့ ညီေတာ်ေမာင်နှင့်အတူ လိုက်၍ေနြခင်း၊ မန်းကျည်းတံုရွာရှိ
မိဘများထံသို့ အလည်သွားြခင်း၊ စစ်ကိုင်းေတာင်ရိုး၌ေနြခင်း၊ ြမေတာင်တွင် ကိုဝင့်ေမာ်နှင့်အတူ
ေနြခင်း စသည်ြဖင့် (Honeygoon) အချိန်ကုန်လွန်ခဲ့သည်။ ထိုအချိန်အေတာအတွင်း အဂင်္လိပ်
ဝတ္ထုများမှ မှီး၍ေရးသည့် ဝတ္ထုြကီးနှစ်ပုဒ် ြပီးပါ၏။ ၎င်းဝတ္ထုနှစ်ပုဒ်မှာ (Sign of the Cros and
Guliver'sGSravel's) ဦးဘေဖက ဝယ်ယူသလိုလို၊ သူရိယတိုက်က ဝယ်သလိုလို ေငွတဝက်
တပျက် ေပးေချထား၍ ကျွန်ုပ်၏လက်ထဲ၌ အတန်ြကာေအာင်းေနခဲ့ရာ ပဲခူးြမို့ငလျင်ြကီးတွင်
ေကာ်ပီများေပျာက်ဆံုး၍ မရိုက်နှိပ်လိုက်ရပဲ ေြမြကီးဩဇာ ြဖစ်သွားခဲ့ပါေလြပီ။ ြမေတာင်၌ေနြကစဉ်
ကိုယ့်အိမ်၌ကိုယ် ေမာင်ညီမကေလးများနှင့် အတူေနြကေသာ်လည်း ကိုဝင့်ေမာ်က သူ့ရံုးသို့
ဇွတ်အတင်း ေြပာင်းေရွ့ခိုင်းသည်နှင့် ေြပာင်းြကရပါသည်။ သို့ေသာ် ကိုဝင့်ေမာ်ေတာတက်ေသာအခါ
မရမက ကျွန်ုပ်ကို ေခါ်သွားသည်ချည်း ြဖစ်ေသာေြကာင့် မစိုးကို သူ့အေမများနှင့်ထားခဲ့၍ ကျွန်ုပ်မှာ
သူနှင့် ေတာတက်ေနရသည်သာ များပါသည်။
ကိုဝင့်ေမာ်သည် ကျွန်ုပ်အား ညီအစ်ကိုရင်းတမျှ ချစ်ြခင်းကို ကျွန်ုပ်သိပါ၏။ ပိုလျှင်သာပိုမည်၊
ေလျှာ့သည်မထင်ပါ။ ဤစကားမှာ သာမန်ေြပာတတ်ြကသည့် ခင်မင်တတ်သူရှိခဲ့လျှင် ထိုသူသည်
ကိုဝင့်ေမာ်ြဖစ်၏။ သူ၏ညီများ၊ နှမများအတွက် လျစ်လျူရှုထားမည့် ကိစ္စမျိုးတွင် ကျွန်ုပ်အတွက်
ေဆာင်ရွက်ေပးြခင်းကို ြကံုရဘူးပါသည်။ သို့ေသာ် ဤလူတေယာက်ကား တခါတရံတွင် 'မင်းစိတ်'
ရှိသူတေယာက်ြဖစ်၏။ တေန့သ၌ ေတာတက်မည်ြပုရာတွင် ရက်ရှည်မည်ဟု သိေသာေြကာင့် မစိုးက
ကျွန်ုပ် မလိုက်ေစချင်သည်နှင့် မလိုက်ပဲ ြငင်းလိုက်ဘူး၏။ ေတာမှ ြပန်ေရာက်လာကတည်းက ကိုဝင့်ေမာ်သည် ကျွန်ုပ်အား မြကာခဏ စကားနာေြပာလိုက်၊ ေလှာင်လိုက် လုပ်ေလေတာ့ရာ ကျွန်ုပ်မှာ ေနာက်ေနာင်တွင် သူေခါ်လျှင် မြငင်းဝံ့ေတာ့ပဲ လိုက်ရပါေတာ့သည်။ သူ့မှာ လူပျိုြကီးြဖစ်၍ အိမ်ေထာင်သည်အေြကာင်းကို နားမလည်၊ ဂရုမစိုက်။ သူေခါ်လျှင် လိုက်မှြကိုက်တတ်သူ ြဖစ်ေလ သည်။
ေကျာင်းဆရာ ြဖစ်ရြပန်ြခင်း
၁၉၂၂ခုနှစ်ဦးတွင် ကျွန်ုပ်သည် ရန်ကုန်သို့ဆင်းြပီး စာေရးဆရာအြဖစ်နှင့် အသက်ေမွးဖို့ မစိုးနှင့်တိုင်ပင်ရာ သေဘာတူြကေလြပီ။ ဤတွင် ကိုဝင့်ေမာ်က ြမေတာင်၌ သူရှိေနသမျှကာလပတ်လံုး မခွဲရ၊
ဝမ်းေရးအတွက် သူြကည့်ြပီး စီမံေပးမည်ဟု ေြပာ၏။ ကိုဝင့်ေမာ်ေြပာသည်ဆိုလျှင် ြငင်းဖို့ခက်ေသာ
လူတေယာက်ြဖစ်ြခင်းကို ကျွန်ုပ်သိြပီးြဖစ်၏။ ေနာက်ဆံုး၌ ြမေတာင်အထက် ၁ဂမိုင်ခန့်ေဝးသည့်
ကမ်းနီရွာတွင် အဂင်္လိပ်ေကျာင်းေထာင်ဖို့ စီစဉ်ေလ၏။ ကမ်းနီရွာ၌ သစ်ကုန်သည် ေလးငါးဦးရှိ၍
၎င်းတို့တွင် ေကျာင်းသားအရွယ် သားများလည်း ရှိြက၏။ မိဘများသည် သားများကို အဂင်္လိပ်စာ
သင်လို၍ ြမို့ြကီးများသို့ ပို့ချင်ြကေသာ်လည်း (ြမန်မာမိဘများ၏ ထံုးစံအတိုင်း) သားကေလးများကို
စိတ်မချြခင်း၊ အစားအေသာက် ဆင်းရဲမည်ကို စိုးရိမ်ြခင်း၊ မခွဲနိုင်ြခင်း စေသာ အခက်အခဲများေြကာင့်
ရွာေကျာင်း၌သာ ထားြကရာ ကိုဝင့်ေမာ်က ကျွန်ုပ်အေြကာင်းေြပာ၍ အဂင်္လိပ်စာသင်ဖို့ တိုက်တွန်း
လိုက်ရာတွင် ဝမ်းေြမာက်ဝမ်းသာ သေဘာတူြကေလသည်။ သစ်ကုန်သည်သံုးဦးသည် အိမ်တလံုးကို
ဝယ်၍ ေကျာင်းတည်ြပီးလျှင် ေကျာင်းသားများ စုေဆာင်းလိုက်ရာ ၁၅ေယာက်နှင့် ေကျာင်းလခ တရာ
ေကျာ်ခန့် ရရှိေလ၏။ ထိုစဉ်ကမူ ထင်း၊ ေရ၊ ေနအိမ် စသည်တို့ရေသာ လင်မယားနှစ်ေယာက်
အတွက်မှာ ၎င်းေငွမျှသည် ေကာင်းစွာလံုေလာက်သည်ြဖစ်၍ ကျွန်ုပ်သည် ၎င်းအလုပ်ကို လက်ခံလိုက်
ေလသည်။ သို့ြဖစ်၍ ေဖေဖာ်ဝါရီလဆန်းတွင် ကျွန်ုပ်တို့လင်မယားသည် ေယာက်ဖကေလး
တေယာက်နှင့်အတူ ကမ်းနီရွာသို့ ေြပာင်းေရွှ့သွားြကေလ၏။
0
responses to “
၀၃၇။ စံေဒဝီနှင့်မစိုး
”