​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

ကံ​ေကာင်း​လို့​ ဆင်နင်း​ မခံရ

ထို့​​ေနာက် ဆက်လက်၍ ကိုင်း​​ေတာြကီး​ထဲ၌ လှည့်​ပတ်ြကြပန်​ေလရာ အစွန်း​အဖျား​၌ လိုက်ရ​ေသာ
ကျွန်ုပ်မှာ ​ေချတ​ေကာင် ဝန်တက်လာသည့်​အတွက် သာ၍ အလိုက်ရခက်လာ၏။ ​ေချတ​ေကာင်
အတွက် ​ေနရာ​ေပး​ရ၍ ကျွန်ုပ်အဖို့​၌ တလက်မ​ေလာက်သာ ​ေရွ့​​ေပး​ရသည် ဆို​ေစဦး​၊ နဂိုကတည်း​က
ခဲယဉ်း​စွာလိုက်ရ​ေသာ ကျွန်ုပ်အဖို့​မှာ သာ၍ ခဲယဉ်း​သွား​​ေလြပီ။ တခါတရံတွင် ကျွန်ုပ်သည်
အုန်း​ဆံြကိုး​ကို ဆွဲကိုင်ထား​သည့်​အထဲမှပင် လွတ်၍ကျ​ေတာ့​မတတ် ဆင်၏တင်ပါး​ြကီး​ လှုပ်ရှား​
သွား​၏၊ သို့​​ေသာ် ကျွန်ုပ် စိတ်ကူး​မိသည်မှာ အကယ်၍ မ​ေတာ်တဆ လွတ်ကျသွား​​ေစဦး​၊ ​ေကျာကုန်း​
ထက်မှ တည့်​တည့်​ြကီး​ကျြခင်း​ မဟုတ်ပဲ တင်ပါး​ြကီး​တ​ေလျှာက် ဆင်​ေြခ​ေလျှာ ကျသွား​မည်
ြဖစ်​ေသာ​ေြကာင့်​ အနာတရမြဖစ်နိုင်၊ ကိစ္စမရှိဟု ​ေအာက်​ေမ့​ကာ စိတ်မပူလှပဲရှိ၏။ တ​ေနရာ၌
ဆင်မသည် ကိုင်း​ပင်များ​ထဲမှ (ဘာ​ေကာင်မှန်း​မသိ) ထခုန်​ေြပး​ြခင်း​ကို လန့်​သွား​သည်နှင့်​ ရုတ်တရက်
​ေြခလှမ်း​ြပင်လိုက်သည်တွင် ကျွန်ုပ်မှာ အုန်း​ဆံြကိုး​ကိုတွယ်ထား​ရာမှ ဟန်ပျက်ြပီး​ ကံ​ေကာင်း​၍
မကျပဲရှိ​ေတာ့​၏။

ထိုအခါ ဆင်ဦး​စီး​က-
''ဟို ​ေနာက်ကဆရာ ဘယ့်​နှယ်လဲ''
''ကံ​ေကာင်း​လို့​ လိမ့်​မကျတယ်ဗျို့​၊ နို့​​ေပမယ့်​ ကိစ္စမရှိ​ေပါင်​ေလ၊ ဆင်​ေနာက်ြမီး​က လိမ့်​ကျလို့​​ေတာ့​
သိပ်မနာနိုင်ပါဘူး​''
''မလုပ်နဲ့​ ဆရာ​ေရ့​၊ ဒီဆင်မက သိပ်ယုတ်တယ်ဆရာ၊ သူ့​​ေကျာ​ေပါ်က လူလိမ့်​ကျယင် လှည့်​ြပီး​
နင်း​တတ်တယ် ဆရာ​ေရ့​''
ဤတွင်မှ ကျွန်ုပ်မှာ အြကီး​အကျယ် တုန်လှုပ်သွား​ပါ​ေတာ့​သည်။ ခုနင်က လိမ့်​ကျခဲ့​လျှင် ယခု
​ေလာက်ရှိ ဆင်နင်း​၍ ြပား​ြပီး​သား​ြဖစ်​ေန​ေတာ့​မည်ဟု စဉ်း​စား​မိရံုသာမက ထုတ်​ေဖာ်၍လည်း​
​ေြပာလိုက်ရသည်။ ဤတွင် ကိုသိန်း​​ေဖနှင့်​ သူြကီး​တို့​က ​ေချတ​ေကာင်လည်း​ ရြပီး​ြဖစ်၍ ြပန်ြကဖို့​
​ေြပာသည်နှင့်​ ဆင်ဦး​စီး​လည်း​ လှည့်​၍ြပန်ခဲ့​​ေလ၏။ ​ေနာက်တ​ေန့​အတွက်မူ ဆင်နှစ်​ေကာင်နှင့်​
​ေချာင်ချိစွာလည်ြကဖို့​ စီမံြက​ေသး​သည်။