​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

'နမိတ်'ထင်လာြခင်း​ ​ေပ​ေလာ

(ဤ​ေနရာ၌ ကျွန်ုပ်၏မျက်စိထဲ၌ ဖျတ်ကနဲ​ေပါ်လာသည့်​ ကိုယ်​ေတွ့​အြခင်း​အရာတခုကို ​ေဖာ်ြပရ
ပါဦး​မည်။ ကျွန်ုပ်ငယ်စဉ်က မိခင်နှင့်​အတူ မတ္တရာသို့​ ​ေလှနှင့်​သွား​ြက၍ ရွာတရွာအနီး​သို့​
​ေရာက်​ေသာအခါ လူတ​ေယာက်သည် ​ေရွှတ​ေချာင်း​​ေြမာင်း​​ေဘာင်တွင် ြမင်း​စိုင်း​လျက်ရှိသည်ကို
ြမင်ရ၏။ ြမင်း​သည် အသား​ကျ​ေြပး​ရာမှ 'ယူ'သွား​၍ ဒုန်း​​ေြပး​ြပီး​လျှင် တံတား​တခုသို့​

​ေရာက်သည်တွင် ​ေချာင်း​ကို ၎င်းတံတား​မှ ြဖတ်ကူး​​ေြပး​၏။ တံတား​အလယ်သို့​ ​ေရာက်​ေသာအခါတွင်
ြမင်း​သည် မည်သို့​မျှ ဝမ်နင်မ​ေပး​ပဲ ခါး​​ေလာက်ြမင့်​​ေသာ တံတား​လက်ယမ်း​ကို ခုန်​ေကျာ်ကာ
​ေချာင်း​ထဲသို့​ ခုန်ချလိုက်သြဖင့်​ ြမင်း​​ေရာလူပါ ထိုး​ကျသွား​ြခင်း​ကို ြမင်ရဘူး​​ေလသည်။ အ​ေတာ်
မိုက်​ေသာ ြမင်း​​ေပတကား​။ တံတား​​ေအာက်၌ အြခား​​ေလှလည်း​မရှိ၊ ကျွန်ုပ်တို့​၏​ေလှမှာလည်း​
အ​ေတာ်ကွာ​ေဝး​၍ ​ေတာ်ပါ​ေသး​၏။ ြမင်း​​ေရာလူပါ ဘာမှမြဖစ်၊ တကွဲစီြဖစ်၍ ကုန်း​​ေပါ်သို့​ တက်သွား​
ြကသည်။

'သံ​ေချာင်း​ တို့​ ဖ​ေအ'
လပ်ကီး​သည် ြမစ်ကမ်း​ပါး​နှင့်​ ြမင်း​နှစ်ြပန်​ေလာက်အကွာတွင် ကျွန်ုပ်က တည့်​တည့်​ြကီး​ ဦး​တည်
​ေပး​လိုက်​ေသာအခါတွင် ကျွန်ုပ်၏စိတ်ထဲ၌ ရပ်မလား​၊ ခုန်ချမလား​ ဟူ​ေသာ​ေမး​ခွန်း​သည် ​ေပါ်လျက်
ရှိ၏။ လပ်ကီး​သည် အထက်ပါြမင်း​ကဲ့​သို့​ မိုက်သည်မဟုတ်​ေချ။ လက်ယာဘက်သို့​ ချိုး​​ေြပး​ဖို့​
အခွင့်​မရမှန်း​ကို သိသည်နှင့်​တြပိုင်နက် ြမစ်ကမ်း​ပါး​​ေစာက်မှ ထိုး​ကျမည့်​အန္တရာယ်ကို အလွန်
​ေြကာက်ရှာသည့်​လက္ခဏာနှင့်​ တကိုယ်လံုး​ ဆတ်ကနဲတုန်သွား​၍ ြမင်း​မြကီး​အုန်း​သင် လုပ်သည့်​
အတိုင်း​ ​ေြခ​ေလး​​ေချာင်း​ကို ​ေရှ့​သို့​ပစ်ကာ ​ေြမြကီး​ကို အ​ေသအလဲ ကန်ထား​ြပီး​ ​ေအာက်သို့​
ဖင်ထိုင်ချလိုက်​ေလ၏။ ​ေနာက်တခဏ၌ ကျွန်ုပ်၏​ေြခ​ေထာက်များ​သည် ​ေြမြကီး​နှင့်​ ထိလျက်ရှိသည်
ြဖစ်၍ ကျွန်ုပ်သည် နင်း​ကွင်း​မှ ​ေြခ​ေထာက်များ​ကိုထုတ်ကာ ြမင်း​​ေပါ်မှဆင်း​ြပီး​ ြဖစ်​ေန​ေတာ့​၏။
အ​ေြခအ​ေနကို ကျွန်ုပ် ြကည့်​လိုက်​ေသာအခါ ြမစ်ကမ်း​ပါး​​ေစာက်ြကီး​ထိပ်တွင် ကျွန်ုပ်သည်
လပ်ကီး​၏ဇက်ြကိုး​ကိုကိုင်ကာ ြမစ်ဘက်သို့​မျက်နှာမူလျက် ရပ်​ေန​ေလ​ေတာ့​သည်။ လပ်ကီး​ကား​
တကိုယ်လံုး​ တဆတ်ဆတ်တုန်လျက်ရှိရာ ကျွန်ုပ်မူကား​ အထူး​သြဖင့်​ ရင်ထဲကတုန်လှသည်။ ထိုခဏ၌
ကိုသိန်း​​ေဖသည် ​ေလာက်စာနှင့်​ ​ေရာက်လာ​ေလရာ ကျွန်ုပ်တို့​၏အ​ေြခအ​ေနကို ြမင်သြဖင့်​
ြမင်း​​ေပါ်မှဆင်း​၍ ကျွန်ုပ်၏လက်ကို လှုပ်ယမ်း​​ေလသည်။ (ကိုသိန်း​​ေဖမှာ ခရစ်ယန်တ​ေယာက်ြဖစ်၍
သူ၏အမူအရာများ​မှာ တခါတရံ ဗိုလ်ဆန်လှသည်။)
''ကံ​ေကာင်း​လို့​ပါလား​ဗျာ၊ ခင်ဗျား​...''
''မ​ေြပာနဲ့​​ေတာ့​ ဆရာ​ေရ၊ ခု​ေတာင် ရင်ခုန်တုန်း​ ရှိ​ေသး​တယ်ဗျို့​၊ ဒါထက် ကိုသိန်း​​ေဖ ဟိုဒင်း​
ပါ​ေသး​လား​ဗျို့​''
''ဘရန်ဒီလား​၊ ပါပါတယ်၊ ကျုပ်လဲ သတိရပါတယ်''
(ဤမျှ​ေလာက်အကင်း​ပါး​​ေသာ မိတ်​ေဆွတဦး​ကို ကျွန်ုပ်သည် အဘယ်မှာ မခင်မင်ပဲ ​ေနနိုင်ပါ
မည်နည်း​။)
ဤကား​ ကိုဝင့်​​ေမာ်တည်း​
ကျွန်ုပ်သည် တုန်လျက်ပင်ရှိရှာ​ေသး​သည့်​ လပ်ကီး​အား​ ပွတ်သပ်​ေချာ့​​ေမာ့​ကာြဖင့်​ ြဖည်း​ညှင်း​စွာ
စကား​​ေြပာြပီး​မှ တက်စီး​၍ ကိုဝင့်​​ေမာ်ထံသို့​ တြဖည်း​ြဖည်း​ လာခဲ့​ြက​ေလ၏။ အိမ်သို့​​ေရာက်လျှင်
​ေရာက်ချင်း​ အလိုက်သိ​ေသာ ကိုသိန်း​​ေဖသည် ဘရန်ဒီတခွက်ကိုငဲ့​၍ ​ေရမ​ေရာပဲ ကျွန်ုပ်အား​
​ေပး​သြဖင့်​ ​ေမာ့်​ချလိုက်ြပီး​မှ ကျွန်ုပ် ​ေြဖာင့်​တန်း​စွာ စကား​​ေြပာနိုင်ပါ​ေတာ့​သည်။
တကယ်သတ္တိ​ေကာင်း​​ေသာ လူများ​သည် ဤသို့​​ေသာ အ​ေတွ့​အြကံုများ​တွင် ဘယ်ကဲ့​သို့​ ရှိြကမည်
မဆိုနိုင်၊ တကယ့်​သတ္တိမဟုတ်ပဲ စွန့်​ြပီး​ရဲရ​ေသာ ကျွန်ုပ်အဖို့​မှာ အြဖစ်အပျက်ကို ြပန်​ေတွး​မိတိုင်း​
အူတုန်သည်း​တုန် ရှိလှပါ​ေတာ့​သည်။ သို့​​ေသာ် လုပ်မိတာမှား​​ေလြခင်း​ဟု ကိုယ့်​ကိုယ်ကို
အြပစ်တင်​ေသာ ဝါသနာမရှိ။ မ​ေသမ​ေပျာက် (အနည်း​ဆံုး​ မကျိုး​မပဲ့​) လွတ်​ေြမာက်လာခဲ့​ရြပီ
ြဖစ်​ေသာ​ေြကာင့်​ ြကံု​ေတွ့​ခဲ့​ရသမျှသည် 'အြမတ်' ဟူ၍ သ​ေဘာပိုက်မိပါသည်။ ကျွန်ုပ်က အစအဆံုး​
အ​ေသး​စိတ်ြပန်​ေြပာ၍ ြမစ်ကမ်း​ပါး​​ေစာက်အနီး​၌ ကျွန်ုပ်၏ ​ေဘး​အန္တရာယ်အ​ေြကာင်း​ကို ြကား​ရသည်တွင် ကိုဝင့်​​ေမာ်သည် တဆိတ်က​ေလး​မျှသာ မျက်နှာထား​​ေြပာင်း​သွား​လိုက်ြပီး​​ေနာက် 'ဟား​ ဟား​ဟား​ ဟား​' နှင့်​ ဝမ်း​သာလှသည့်​နှယ် ရယ်​ေမာ​ေလ၏။ ကိုသိန်း​​ေဖနှင့်​ ကျွန်ုပ်တို့​မူကား​ တ​ေယာက်၏မျက်နှာကို တ​ေယာက်ြကည့်​ကာ 'ဤကား​ ကိုဝင့်​​ေမာ်​ေပတည်း​' ဟု စိတ်ထဲက မှတ်ချက်ချမိြကေလ၏။ ထို့​​ေနာက် ကိုသိန်း​​ေဖနှင့်​ ကျွန်ုပ်မှာ ​ေလာက်စာနှင့်​ လပ်ကီး​ကို စီး​ြကသည့်​ ြမင်း​ပွဲအ​ေြကာင်း​ကို အြပန်အလှန်​ေြပာ၍ စကား​မကုန်နိုင်​ေအာင် ရှိပါ​ေတာ့​သည်။

ကိုသိန်း​​ေဖက သူစီး​ဘူး​ခဲ့​ သမျှ​ေသာ ဒုန်း​ပွဲများ​အနက်တွင် စိတ်အဝင်စား​ဆံုး​ြဖစ်​ေြကာင်း​ အား​ရပါး​ရ ဝန်ခံ​ေလရာ ကျွန်ုပ်
အဖို့​မူကား​ ​ေြပာဖွယ်ရာမရှိ​ေတာ့​​ေချ။ ထိုခဏ၌ ြမင်း​များ​ကို ကုန်း​ြဖုတ်ြပီး​ြက​ေသာ တပည့်​များ​သည်
လပ်ကီး​တွင်တပ်ထား​သည့်​ (ကိုဝင့်​​ေမာ်၏) သား​​ေရဇက်ြကိုး​သစ်ကို ယူလာ၍ ကျွန်ုပ်တို့​အား​
ြပ​ေလ၏။ သ​ေရဇက်ြကိုး​သစ်မှာ ြမင်း​၏ပါး​စပ်အနီး​ရှိ နှစ်​ေနရာတွင် အြခား​​ေနရာများ​မှာကဲ့​သို့​
မဟုတ်​ေတာ့​ပဲ အရွယ်တဝက်ခန့်​တိုင်​ေအာင် ​ေသး​သိမ်လျက်ရှိြခင်း​ကို ​ေတွ့​ြကရ​ေလ၏။ ကိုသိန်း​​ေဖက-
''​ေအာင်မယ်​ေလး​ လူဟဲ့​၊ ဆွဲလဲ ဆွဲနိုင်ပါ​ေပ့​ဗျာ၊ ခင်ဗျား​ကို ကျုပ်က ဗလ​ေတာ့​ မြပိုင်ဝံ့​ဘူး​ဗျို့​၊
သား​​ေရဇက်ြကိုး​အသစ်ြကီး​ကို သိမ်ဝင်သွား​တာပါပဲလား​၊ ဒါ​ေလာက်ဆွဲတာ​ေတာင် မရပ်ဘူး​ဆို​ေတာ့​
ခင်ဗျာ့​​ေကာင်က ဇက်ကို သွား​နဲ့​ကိုက်ြပီး​ 'ယူ' ​ေြပး​​ေတာ့​တာကိုး​ဗျ၊ ခင်ဗျား​ ကံ​ေကာင်း​လို့​ဗျို့​၊
ြမစ်ကမ်း​ပါး​နဲ့​မ​ေတွ့​လျှင် ဘယ်ထိ​ေအာင်ယူ​ေြပး​ြပီး​ ခင်ဗျား​ ဘာနဲ့​တိုက်ကျမယ် မသိဘူး​'' ဟု
​ေြပာ​ေလ၏။

ကျွန်ုပ် ြပန်၍​ေတွး​လိုက်​ေသာအခါ ြမင်း​လမ်း​ဆံုး​ြပီး​ လှည်း​လမ်း​​ေပါ်သို့​ အ​ေရာက်တွင် ​ေြကာက်အား​
လန့်​အား​နှင့်​ နင်း​ကွင်း​ကို​ေြခကန်ြပီး​ (နင်း​ကန်) ဆွဲလိုက်စဉ်က ြဖစ်ရ​ေပမည်။ ကံ​ေကာင်း​၍သာ
မ​ေသရ​ေသာ်လည်း​ ကိုဝင့်​​ေမာ်နှင့်​ ကိုသိန်း​​ေဖတို့​က ကျွန်ုပ်၏ ကာယဗလ (လက်​ေမာင်း​အား​) ကို
ချီး​ကျူး​ြကြခင်း​သည် ဂုဏ်ယူစရာတခုဟု သ​ေဘာထား​ခဲ့​မိပါ​ေသး​သည်။