၁၂၀။ ဝမ်းသာြကပံု
ဝမ်းသာြကပံု
သူ၏မျက်နှာ၌ ဤမျှေလာက် ေခါင်ေခါင်ခန်းခန်း ခရီးကွာလှမ်းေသာအရွယ်သို့ ကျွန်ုပ် လိုက်လာလိမ့်မည် မထင်ေသာေြကာင့် ကျွန်ုပ်နှင့်တူေသာ လူတေယာက်အေနြဖင့် ေငးြကည့်ြခင်း၊ ထို့ေနာက်မှ
ကျွန်ုပ်ပါတကားဟု မှတ်မိ၍ ဝမ်းသာြခင်း၊ လာမှလာပေလဟု အံ့ဩြခင်း၊ ထပ်ေလာင်း၍
ဝမ်းသာြခင်း၊ အားရြခင်း၊ ေကျနပ်ြခင်း၊ နှစ်သိမ်ြခင်း စေသာ အြခင်းအရာများသည် သူ့ထက်ငါ
တလှည့်စီလည်းေကာင်း၊ အလုအယက်လည်းေကာင်း ထင်ရှားစွာ ေဖာ်ြပလျက်ရှိြခင်းကို ကျွန်ုပ်
ေတွ့ရသည်။ ေနာက်ဆံုးတွင်မှ ကိုသိန်းေဖသည် ေရစိုြကီးနှင့် ေြပးတက်လာ၍ (ဗိုလ်ဆန်ဆန်
လူတေယာက် ြဖစ်သည့်အတိုင်း) ကျွန်ုပ်အား ေပွ့ဖက်ေလရာ ဗိုလ်မဆန်ေသာ ကျွန်ုပ်ကမူ ကျွန်ုပ်၏
အဝတ်များ စိုရွှဲမည်ကို စိုးသည်နှင့် ခပ်ကာကာ လုပ်ေနမိပါေသးသည်။ ထို့ေနာက် ကျွန်ုပ်ပါ
ေရဆင်းချိုး၍ လူငယ်ကေလးများသဖွယ် ေရကူးြပိုင်ြခင်း၊ ေရနှင့်ပက်ကစားြခင်း စသည်ြဖင့်
အားရေအာင် ေဆာ့ြကြပီးမှ တက်လာြက၏။
ကိုသိန်းေဖသည် အိမ်ရှင်သစ်ကုန်သည်အား ဟင်းေကာင်းများ အထူးတလည် ရှာေဖွချက်ြပုတ်ရန်
မှာထား၍ ခရီးထွက်ေသာအခါ၌ အြမဲပါေသာ ဘရန်ဒီပုလင်းြဖင့် နံနက်စာ စားေသာက်ြကရာ
အြမိန်ရှက်ဆံုးေသာ နံနက်စာတနပ်အေနြဖင့် နှစ်ေယာက်လံုး မှတ်တမ်းတင်မိြကပါသည်။ (ကိုသိန်းေဖသည် လည်းေကာင်း၊ ကျွန်ုပ်သည်လည်းေကာင်း နံနက်ခင်းတွင် ေသာက်ရိုးထံုးစံ မရှိေသာ်လည်း
ထိုေန့မှာမူ သူကလည်း အလုပ်နားမည်၊ ကျွန်ုပ်ကလည်း ခရီးပန်းသြဖင့် တေရးအိပ်မည်ဆိုကာ
ဗိုက်ကားေအာင်စားဖို့ 'ြမိန်ေဆး' ေသာက်ြကြခင်း ြဖစ်ပါသည်။) ထိုညဉ့်၌ ကိုသိန်းေဖနှင့် ကျွန်ုပ်တို့
စကားေြပာလိုက်ြကပံုမှာ ထိုရွာ၌ ေြပာစမှတ်ြဖစ်ကျန်ရစ်သည်ဟု ြကားသိရေလသည်။ ၎င်း ရွာသား
များမှာ တညလံုး မအိပ်တမ်း စကားေြပာေသာ သူငယ်ချင်းနှစ်ေယာက်ဟူ၍ ြကံုဘူးြကဟန် မတူေပ။
''သမီးရည်းစားလဲ မဟုတ်ဗျာ၊ ေယာက်ျားအချင်းချင်း ဒီေလာက်ေတာင် ေြပာနိုင်တာများ အံ့ဩပါရဲ့''
ဟု ေြပာရစ်ြကသည် ဆို၏။
0
responses to “
၁၂၀။ ဝမ်းသာြကပံု
”