​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

လူ​ေသမှုြဖစ်ဦး​ မလို့​

​ေနာက်တ​ေန့​ည​ေန၌ ဆင်နှစ်​ေကာင်ရ​ေလရာ ကိုသိန်း​​ေဖနှင့်​ကျွန်ုပ်သည် ဆင်တစီး​​ေပါ်၌ထိုင်၍
သူြကီး​ကိုညှင်း​သည် ဒုတိယဆင်​ေပါ်တွင်ထိုင်ကာ ယခင်ကိုင်း​​ေတာသို့​ သွား​ြကြပန်၏။ ဤတ​ေခါက်၌
မူ ကျွန်ုပ်မှာ ​ေချာင်ချိစွာထိုင်ရ​ေသာ​ေြကာင့်​ စိတ်​ေအး​လက်​ေအး​ လည်ြကရ​ေပ​ေတာ့​မည်ဟု ထင်စား​
မိ၏။ သို့​ရာတွင် လူသား​၏တွက်ကိန်း​များ​မှာ မည်သည့်​အခါမှ စိတ်ချရသည် မဟုတ်လှ​ေချ။
ဤတြကိမ်၌မူ ထွက်ကတည်း​က တနာရီနီး​ပါး​မျှ ​ေနာက်ကျ​ေသာ​ေြကာင့်​ လည်ချိန်နည်း​မည်
စိုး​ြကသည်နှင့်​ ကတိုက်ကရိုက် စီမံြကသည်။ အဘယ့်​​ေြကာင့်​ဆို​ေသာ် ​ေနဝင်၍ ​ေမှာင်သွား​သည်
ဆိုလျှင် (ကိုသိန်း​​ေဖ​ေရာ သူြကီး​ပါ မျက်စိမှုန်သူများ​ ြဖစ်​ေသာ​ေြကာင့်​) သား​​ေကာင်ကိုြမင်ဖို့​
ခဲယဉ်း​မည် ြဖစ်​ေသာ​ေြကာင့်​တည်း​။ ကိုင်း​​ေတာသို့​ ​ေရာက်ြက​ေသာအခါ သူြကီး​ပါ​ေသာဆင်သည်
လက်ဝဲဘက်သို့​လည်း​​ေကာင်း​၊ ကိုသိန်း​​ေဖနှင့်​ကျွန်ုပ် ပါ​ေသာဆင်သည် လက်ယာဘက်သို့​
လည်း​​ေကာင်း​ နှစ်စုခွဲကာ ြဖန့်​၍လည့်​ြက​ေလ၏။ အ​ေြကာင်း​မူကား​ ဆင်နှစ်စီး​အတူ လှည့်​ြကလျှင်
တ​ေကာင်တည်း​​ေသာအမဲကို နှစ်​ေကာင်လံုး​ပစ်ချင်ြက၍ နယ်ကျဉ်း​မည်ြဖစ်​ေပ​ေသာ​ေြကာင့်​တည်း​။
ဆင်တစီး​တည်း​ ထွက်ခဲ့​စဉ်ကမူ ​ေချတ​ေကာင်​ေတွ့​​ေသး​၊ ဆင်နှစ်စီး​ထွက်လာကာမှ ကျွန်ုပ်တို့​လည်း​
မ​ေတွ့​၊ သူြကီး​တို့​ဘက်ကလည်း​ ဘာသံမျှ မြကား​ရ​ေချ။ ကိုင်း​​ေတာြကီး​မှာ တမိုင်ထက်မငယ်
ကျယ်ဝန်း​သည်ြဖစ်၍ သူတို့​ဘက်မှ​ေြခသံကို ကျွန်ုပ်တို့​မြကား​၊ ကျွန်ုပ်တို့​ဘက်မှ​ေြခသံကိုလည်း​
သူတို့​ မြကား​နိုင်။ သား​​ေကာင်​ေတွ့​၍ ​ေသနတ်နှင့်​ပစ်မှသာ ြကား​နိုင်ြကမည်ြဖစ်​ေလသည်။
​ေနဝင်သွား​​ေလြပီ။ လြပည့်​​ေကျာ်ရက်ြဖစ်​ေသာ​ေြကာင့်​ လ​ေရာင်ကိုလည်း​ အား​မကိုး​နိုင်၊ ကျန်ရှိ
​ေန​ေသး​​ေသာ 'ဆည်း​ဆာ' ​ေရာင်က​ေလး​ ​ေပျာက်သွား​လျှင် ြပန်ြကရ​ေတာ့​မည်။ ဆည်း​ဆာ​ေရာင်သည်
မှိန်သည်ထက် မှိန်လျက်ရှိလာရာ ြမင်ရသည်ဆိုရံု ​ေမှး​မှိန်စွာ ​ေရး​​ေရး​က​ေလး​မျှသာ ြမင်ြကရ​ေသာ
အချိန်၌ ဆင်ဦး​စီး​က ''ဆရာ ဆရာ ​ေရှ့​က ​ေတာဆင်ဆရာ​ေရ့​'' ဟု တီး​တိုး​​ေြပာလိုက်၏။
​ေတာဆင်ရိုင်း​နှင့်​​ေတွ့​လျှင် ဆင်​ေပါက်သာြဖစ်တတ်၍ ​ေကျာ​ေပါ်မှလူကို ဂရုမစိုက်ပဲ ဆင်ယဉ်မကို
လိုက်တတ်၏။ ကိုသိန်း​​ေဖ၏မျက်စိမှာ ဤသို့​​ေသာအချိန်မျိုး​တွင် အသံုး​မဝင်သည်နှင့်​ ''ကို​ေဖသိန်း​၊
ြကည့်​စမ်း​ဗျို့​'' ဟု ကျွန်ုပ်အား​ တီး​တိုး​​ေြပာလိုက်၏။ ကျွန်ုပ်သည် ဆင်ဦး​စီး​ြပသည့်​ လက်ဝဲဘက်
ဆီသို့​ ခပ်​ေစာင်း​​ေစာင်း​ ြကည့်​လိုက်​ေသာအခါ ကျွန်ုပ်တို့​၏ဆင်ထက် အနည်း​ဆံုး​ တ​ေတာင်ခန့်​
ြမင့်​မည်ထင်ရ​ေသာ ဆင်​ေကာင်ြကီး​၏ ဦး​ကင်း​ြကီး​ကို ြမင်ရသြဖင့်​ ''ဟုတ်တယ်ဗျို့​၊ ဧရာမ ဆင်ြကီး​
ပါတကား​'' ဟု ြပန်​ေြပာလိုက်၏။ ဤတွင် ဆင်ဦး​စီး​က ''သူကလိုက်ယင် ခက်တယ်၊ ပစ်​ေတာ့​ဆရာ''
ဟု ​ေြပာ၍ စကား​မဆံုး​မီပင် ကိုသိန်း​​ေဖ၏​ေသနတ်မှ ဒိုင်း​ကနဲ အသံထွက်သွား​၏။ ​ေနာက်တခဏ၌
''ဘာလုပ်ြကတာလဲ ကျုပ်တို့​ပါ'' ဟု တုန်ယင်စွာနှင့်​ ​ေအာ်​ေြပာလိုက်​ေသာ သူြကီး​၏အသံကို
ြကား​ရ​ေလ၏။ ''ဟာ ​ေစာက်ကျိုး​နဲြပီဗျို့​'' ဟု ကိုသိန်း​​ေဖနှင့်​ ဆင်ဦး​စီး​တို့​က တြပိုင်နက်တည်း​
​ေြပာလိုက်ြက၏။