​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

ဒုတိယအြကိမ်

ဒုတိယအြကိမ်မှာ ဧရာဝတီြမစ်ကို သမ္ဗန်သမား​နှင့်​ နှစ်​ေယာက်တည်း​ ကူး​လာြကစဉ်ကြဖစ်၍ ထိုစဉ်က ြမစ်လယ်တွင် ​ေလ​ေရာမိုး​ပါ အြကီး​အကျယ် ကျလာ​ေတာ့​သည်။ ​ေရကူး​တတ်​ေသာ​ေြကာင့်​
​ေြကာက်လန့်​ြခင်း​မရှိ​ေသာ်လည်း​ တကိုယ်လံုး​မှာ ရွှဲရွှဲစိုလျက်ရှိ​ေလြပီ။ တဘက်ကမ်း​သို့​ လွယ်ကူစွာ
​ေရာက်၍ ဆိုက်ကပ်ထား​​ေသာ ​ေဖာင်ထက်သို့​ ချဉ်း​ကပ်ြပီး​လျှင် မိုး​ခိုြကရသည်။ ​ေဖာင်​ေပါ်၌ရှိ​ေသာ
လူများ​သည် ခရီး​ဦး​ြကိုြက၍ ​ေဖာင်တဲက​ေလး​ထဲသို့​ဝင်ရန် ပင့်​ဖိတ်ြကသြဖင့်​ ဝင်၍ထိုင်ြကသည်။
မိုး​ကလည်း​ ရွာတုန်း​၊ ​ေလကလည်း​ တိုက်တုန်း​ပင်ရှိ၏။ ကျွန်ုပ်သည် ​ေဖာင်က​ေလး​ထဲ၌
​ေဆာင့်​​ေြကာင့်​ထိုင်လျက်ရှိစဉ် ဒကာသံုး​​ေလး​​ေယာက်နှင့်​ ဒကာမနှစ်​ေယာက်တို့​သည် ကျွန်ုပ်အား​
ဝိုင်း​ရံုကာ ထိုင်လျက်ရှိြက၏။ စက်စက်ကျ​ေအာင် စိုရွှဲလျက်ရှိြက​ေသာ သကင်္န်း​ကို ညှစ်၍လည်း​
လွှား​ခွင့်​မရ၊ လဲလှယ်ရန်လည်း​ မရှိပဲ ကျွန်ုပ်သည် လူများ​အလယ်၌ ​ေရစက်လက်နှင့်​ ထိုင်​ေနရစဉ်
လံုြခံုစွာ ကာရံထား​သည်မဟုတ်​ေသာ ​ေဖာင်တဲထဲသို့​ တဝှူး​ဝှူး​တိုး​ဝင်တိုက်ခတ်​ေသာ ​ေလ​ေြကာင့်​
သကင်္န်း​သည် ​ေရခဲပမာ ​ေအး​ြမလာသြဖင့်​ ကျွန်ုပ်တကိုယ်လံုး​မှာ ခိုက်ခိုက်တုန်လျက်ရှိ​ေလြပီ။
''ဦး​ပဥ္စင်း​ ​ေအး​ရှာတယ်'' ဟု ဒကာမများ​က ​ေြပာရံုသာ​ေြပာနိုင်၍ ဘာမျှမတတ်နိုင်​ေချ။ ကျွန်ုပ်
တကိုယ်လံုး​ တုန်လိုက်ပံုမှာ ငှက်ဖျား​တက်သကဲ့​သို့​ ရှိ​ေတာ့​သည်။ ဒကာများ​နှင့်​ ဒကာမများ​က
ကရုဏာသက်​ေသာ မျက်နှာထား​များ​နှင့်​ ကျွန်ုပ်အား​ ြကည့်​​ေနြကစဉ် ကျွန်ုပ်က တုန်၍ြပ​ေနရသည်မှာ
ရှက်စရာ​ေကာင်း​သည်ဟု ​ေအာက်​ေမ့​လာ​ေတာ့​သည်။ ဤတွင်မှ ကျွန်ုပ်သည် ဆတ်ဆတ်တုန်​ေန​ေသာ
လက်​ေမာင်း​များ​ကို ​ေစ့​​ေစ့​ပါ​ေအာင်ြကည့်​လျက် ''မတုန်နဲ့​'' ဟု အမိန့်​​ေပး​လိုက်၏။ ​ေနာက်တခဏ၌
ြမီး​​ေညာင့်​ရိုး​ဆီမှစ၍ ​ေရ​ေနွး​အိတ်တင်​ေပး​လိုက်သည့်​နှယ် ​ေနွး​ကနဲြဖစ်လာ၍ ​ေကျာတ​ေလျှာက်လံုး​
တက်လာြပီး​လျှင် တကိုယ်လံုး​ ြငိမ်သက်သွား​​ေလ​ေတာ့​သည်။ ထိုအခါမှ ​ေစာ​ေစာစီး​စီး​က ဤ
အ​ေြကာင်း​ကို သတိမရ​ေကာင်း​​ေလ​ေလာဟု ကိုယ့်​ဟာကိုယ် ြပံုး​မိ​ေသး​သည်။