​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

ပီတိတမျိုး​​ေပ​ေလာ

မိခင်ဖခင်နှင့်​တကွ ၎င်းတို့​၏ တပည့်​ဂိုဏ်း​သား​အ​ေပါင်း​မှာ တုန်လှုပ်​ေချာက်ချား​သွား​ြက​ေလြပီ။
မိခင်နှင့်​ဖခင်တို့​အား​လည်း​ ၎င်းတို့​၏တရား​အြမင်မှာ မစင်ြကယ်​ေသး​​ေြကာင်း​ ​ေြပာြပရာ ဖခင်ကပင်
​ေရှး​ဦး​စွာသ​ေဘာ​ေပါက်၍ ၎င်းညဉ့်​၌ပင် မိခင်နား​လည်သွား​​ေလသည်။ ထိုရက်များ​အတွင်း​၌ ကျွန်ုပ်
သည် ​ေလာကအ​ေြကာင်း​ကိုလည်း​ ဂရုမစိုက်၊ ​ေလာကီနှင့်​ပတ်သက်၍လည်း​ ဘာမျှမ​ေြပာ​ေတာ့​ပဲ
ဆိတ်ဆိတ်​ေန​ေတာ့​သည်။ တညဉ့်​၌ ဖခင်နှင့်​ကျွန်ုပ်သည် ရွာထဲကအလှူတခုသို့​ သွား​ြကရာ
မဏ္ဍာပ်ထဲတွင် ဖခင်အတွက် သီး​သန့်​ခံုရှည်တခု ခင်း​ထား​၏။ ဖခင်မှာ ဓမ္မကထိကတ​ေယာက်ြဖစ်၍
သာမှု၊ နာမှုများ​တွင် တရား​​ေဟာ​ေလ့​ရှိရာ ထိုညဉ့်​တွင်လည်း​ ဆိုင်း​မတီး​မီ နာရီဝက်ခန့်​ တရား​​ေဟာဖို့​အစီအစဉ်ရှိ၏။

ဓမ္မကထိကြဖစ်​ေသာ ဖခင်အတွက် ခင်း​ကျင်း​ထား​သည့်​ ခံုရှည်​ေပါ်၌ သား​အဖ
နှစ်​ေယာက် ထိုင်ြကရာတွင် ကျွန်ုပ်သည် ​ေနာက်မှီကိုမှီလျက် ပုပုရွရွရှိ​ေန​ေသာ ပရိသတ်အား​
လှမ်း​ြကည့်​ယင်း​ ''သူတို့​ကား​ သံသရာ၌ ကျင်လည်ြကရရှာ​ေပဦး​မည်၊ ငါ့​အဖို့​ကား​ ြပီး​​ေပြပီ'' ဟူ​ေသာ
စိတ်အြကံ ြဖစ်​ေပါ်လာသည်နှင့်​ တြပိုင်နက် ကျွန်ုပ်တွင် ထူး​ြခား​​ေသာခံစား​မှုတခု ြဖစ်​ေပါ်လာ၏။
ဥပမာ အလွန်ြမင့်​​ေသာ ​ေတာင်ြကီး​ကိုတက်၍ အထွဋ်သို့​ ​ေရာက်​ေသာအခါ ဆိုဖာြကီး​​ေပါ်တွင် ထိုင်၍
​ေလညှင်း​ခံလိုက်သည်၌ ခံစား​ရသည့်​ အရသာမျိုး​နှင့်​ နှိုင်း​ယှဉ်ရမည်ထင်သည်။ ဆိုဖာ​ေပါ်တွင်
ြငိမ်း​ချမ်း​ြခင်း​မှတပါး​ ဘာကိုမျှ သတိမရနိုင်သကဲ့​သို့​ ကျွန်ုပ်မှာလည်း​ ၎င်းအခိုက်အတန့်​တွင် ငါ၌
သံသရာတာဝန်ြကီး​ ြပီး​ြငိမ်း​​ေပြပီဆိုကာ ြကီး​စွာ​ေသာ ​ေကျနပ်ြငိမ်သက်မှုကို ခံစား​ရဘူး​သည်။
(ထိုစဉ်ကမူ ကိုယ့်​ဟာကိုယ် အလံုး​စံုကိစ္စြပီး​ြပီကဲ့​သို့​ ထင်မှတ်လျက် ရှိပါသည်။)