​ရွှေဥဒေါင်း၏ တစ်သက်တာမှတ်တမ်း​ နှင့်​ အ​တွေး​အ​ခေါ်များ​

ေတာ​ေကျာင်း​ သို့​ ​ေြပာင်း​​ေရွှ့​ြခင်း​

မန္တ​ေလး​၌ နှစ်ည၊ ထို့​​ေနာက် မန်ကျည်း​တံု၌ နှစ်ည​ေနြပီး​​ေနာက် ကမ်း​နီရွာသို့​ ြပန်​ေရာက်​ေသာအခါ
ကျွန်ုပ်မှာ မူလြကံရွယ်သည့်​အတိုင်း​ ကိုယ့်​အဖို့​ ကိစ္စြပီး​ြပတ်​ေအာင် အား​ထုတ်ရမည့်​အစား​
သူတပါး​အား​ ​ေဟာ​ေြပာချင်​ေသာ စိတ်ကူး​များ​ ြဖစ်​ေပါ်လျက်ရှိ​ေသာ​ေြကာင့်​ ထင်သ​ေလာက် ခရီး​
မ​ေရာက်ပဲ ​ေနှာင့်​​ေနှး​လျက်ရှိ၏။ ထိုအချိန်တွင် သူရိယသတင်း​စာတိုက်သို့​ (ဓမ္မ) ​ေဆာင်း​ပါး​များ​
​ေရး​ပို့​၍ မန္တ​ေလး​ြမို့​ မစိုး​ရိမ်တိုက် ဦး​ဉာဏထံသို့​လည်း​ တိုင်ပင်စာများ​ ​ေရး​၏၊ ဦး​ဉာဏသည်
ကျွန်ုပ်၏ သ​ေဘာ​ေပါက်ပံုကို ​ေကျနပ်​ေသာ်လည်း​ သူကိုယ်တိုင်မှာ ကျန်း​မာ​ေရး​ မညီညွတ်​ေသာ
​ေြကာင့်​ ကျွန်ုပ်နှင့်​ ​ေတွ့​ဆံုနှီး​​ေနှာရန် ထိုအခိုက်တွင် မြဖစ်နိုင်​ေသး​​ေြကာင်း​နှင့်​ စာြပန်လာ၏။
(သို့​​ေသာ် ​ေနာင်အခါကာလများ​၌ ဦး​ဉာဏဆရာ​ေတာ်က လမ်း​ညွှန်လိုက်ပါသည်ဆို​ေသာ ပုဂ္ဂိုလ်
နှစ်​ေယာက်သံုး​​ေယာက် ​ေရာက်လာြကသည်။) ဤအ​ေတာအတွင်း​၌ ကျွန်ုပ် အဂင်္လိပ်​ေကျာင်း​​ေနစဉ်က
အိမ်နီး​နား​ချင်း​ြဖစ်ဘူး​​ေသာ လူတ​ေယာက်သည် ကျွန်ုပ်ထံသို့​လာ၍ ထီး​ချိုင့်​ဘက်​ေတာ​ေကျာင်း​တွင်
ဆရာ​ေတာ်ြကီး​တပါး​ (ဦး​ဝိသုဒ္ဓ) ၏ အ​ေနအထိုင်အ​ေြကာင်း​နှင့်​ ကျွန်ုပ်နှင့်​ အဆင်​ေြပ လိမ့်​မည်
ထင်​ေြကာင်း​ ​ေြပာရာတွင် ကျွန်ုပ်​ေြပာင်း​​ေရွှ့​ဖို့​ ဆံုး​ြဖတ်လိုက်​ေတာ့​၏။ ​ေနာက်တ​ေန့​တွင် ကျွန်ုပ်သည်
ကမ်း​နီ​ေကျာင်း​မှ ထီး​ချိုင့်​​ေတာ​ေကျာင်း​သို့​ ​ေြပာင်း​​ေရွှ့​သွား​ကာ ထီး​ချိုင့်​ြမို့​​ေပါ်မှ ဒကာြကီး​
တ​ေယာက်က လိုက်၍ပို့​၏။ ကျွန်ုပ်ရဟန်း​ြပုကတည်း​က အတူ​ေန​ေသာ ​ေယာက်ဖက​ေလး​
​ေအာင်ြမလည်း​ ​ေတာ​ေကျာင်း​သို့​ ပါလာ၏။ ကျွန်ုပ်တို့​သံုး​​ေယာက်သည် ထီး​ချိုင့်​ြမို့​နှင့်​ တစ်မိုင်ခန့်​
​ေဝး​​ေသာ ​ေတာ​ေကျာင်း​သို့​​ေရာက်၍ ​ေကျာင်း​ဝင်း​ထဲသို့​ဝင်သွား​ြကရာတွင် ကျွန်ုပ်၏စိတ်ကို ချက်ချင်း​
နှစ်သိမ့်​​ေစ​ေသာ အြခင်း​အရာသည်ကား​ ​ေကျာင်း​၏တိတ်ဆိတ်ြခင်း​ပင် ြဖစ်၏။ အုတ်တံတိုင်း​
​ေလး​ဘက်ကာ၍ သစ်ပင်ြကီး​များ​ အလွန်ထူထပ်သြဖင့်​ အရိပ်အာဝါသ​ေကာင်း​လှ​ေသာ ​ေကျာင်း​ဝင်း​
ြကီး​အတွင်း​ အုတ်​ေကျာင်း​၊ သစ်သား​​ေကျာင်း​ စသည်ြဖင့်​ ရှစ်​ေကျာင်း​ခန့်​ရှိ​ေပရာ အလယ်၌ကား​
အုတ်​ေကျာင်း​တ​ေကျာင်း​ရှိ၏။ အလယ်၌ရှိ​ေသာ အုတ်​ေကျာင်း​မှတပါး​ အြခား​​ေကျာင်း​များ​မှာ
ရဟန်း​များ​ သီတင်း​သံုး​သည့်​လက္ခဏာမရှိ။ ရဟန်း​တို့​၏ အသံုး​အ​ေဆာင် တခုမျှပင် မြမင်ရ​ေချ။
တဝင်း​လံုး​၌ ​ေကျာင်း​သား​မရှိ ကိုရင်မရှိ ဦး​ပဥ္စင်း​မရှိ။ အြခား​​ေကျာင်း​များ​၏ ထံုး​စံအတိုင်း​ ​ေခွး​​ေြကာင်
စသည့်​ အရိပ်နိမိတ်လည်း​ မြမင်ရ​ေချ။ ကျွန်ုပ်သည် ၎င်းအ​ေြခအ​ေနကို ြမင်လျှင်ြမင်ချင်း​
သ​ေဘာကျလျက် ရှိ​ေလြပီ။